معامله گری شبکه ای چیست؟

معامله گری شبکه ای چیست؟

معامله گری شبکه ای (Grid Trading) به روشی گفته می‌شود که در آن دستورهای معاملاتی در بالا و پایین یک قیمت به‌خصوص قرار می‌گیرند و یک شبکه از معاملات را می‌سازند که با تغییرات پله‌ای قیمت، افزایش و یا کاهش می‌یابند. معامله گری شبکه ای به‌طور عمومی در بازار مبادلات ارز خارجی (فارکس) دیده می‌شود. به‌صورت کلی، این تکنیک به دنبال کسب سود از نوسانات قیمتی، از طریق قراردادن دستورهای خریدوفروش با بازه‌هایی مساوی از یک قیمت می‌باشد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بازار مبادلات ارزهای خارجی می‌توانید از مطلب آموزشی «بازار مبادلات ارزهای خارجی (فارکس) چیست؟» دیدن نمایید.

برای مثال، یک معامله گر فارکس می‌تواند دستور خرید را بافاصله 15 پیپ بالای یک قیمت خاص قرار دهد، و می‌تواند دستورات فروش را به مقدار 15 پیپ در زیر آن قیمت بگذارد. در این حالت، او می‌تواند از روندهای موجود در بازار بهره ببرد. آن‌ها همچنین می‌توانند دستورهای خرید را در زیر یک سطح قیمتی مشخص، و دستورات فروش را در بالای آن قرار دهند که می‌توان از این روش در بازارهایی که رنج هستند (جهت خاصی ندارد) استفاده کرد.

نکات کلیدی:

• معامله گری شبکه ای شامل قرار دادن دستورات خریدوفروش در سطوحی از پیش تعیین‌شده در بالا و پایین یک قیمت پایه می‌باشد.
• این شبکه‌ها می‌توانند به‌منظور کسب سود از روندهای بازار و یا حالت رنج در بازار مورد استفاده قرار گیرند.
• به‌منظور کسب سود در روندها، دستورات خرید باید در بازه‌هایی در بالای قیمت پایه، و دستورات فروش نیز باید در بازه‌هایی در پائین قیمت پایه قرار گیرند.
• به‌منظور کسب سود از بازارهای در حالت رنج، دستورات خرید باید با بازه‌هایی در زیر قیمت پایه، و دستورهای فروش در بازه‌هایی در بالای قیمت پایه قرار گیرند.

درک مفهوم معامله گری شبکه ای

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های معامله گری شبکه ای، نیاز به پیش‌بینی اندکی از جهت حرکت بازار دارد، و این روش معامله گری می‌تواند به‌آسانی خودکار (Automated) شود. هرچند، اشکالاتی در این سیستم وجود دارد که از آن‌ها می‌توان به‌احتمال وقوع ضررهای بزرگ، در صورت پیوسته نبودن دستورهای استاپ حفاظتی و همچنین پیچیدگی اجرا و بستن هم‌زمان چندین موقعیت معاملاتی در یک شبکه معاملاتی بزرگ اشاره کرد.

ایده‌ای که در پس شیوهٔ معامله گری به روش شبکه ای وجود دارد، این است که اگر قیمت به نحوی ثابت به حرکت در یک جهت ادامه دهد، موقعیت‌های معاملاتی بزرگ‌تر می‌شوند و امکان کسب سود بیشتری در آن‌ها وجود دارد. همان طور که قیمت بالا می‌رود، دستورهای خرید بیشتری اجرا می‌شوند که خود باعث بزرگ‌تر شدن موقعیت معاملاتی می‌گردند. هر قدر که قیمت در آن جهت حرکت کند، موقعیت معاملاتی ما بزرگ‌تر و سوددِه‌تر می‌شود.

این خود می‌تواند به یک وضعیت دشوار ختم شود. در نهایت معامله گر باید در نقطه‌ای – پایان شبکه معاملاتی – خروج از معاملات و شناسایی سودهایش را در نظر بگیرد. در غیر این صورت، قیمت‌های می‌توانند دچار بازگشت روندی شده و در این صورت، تمامی سودهای کسب شده از بین خواهند رفت. با وجود اینکه ضررهای متحمل شده نیز توسط دستورات فروش کنترل می‌شوند که آن‌ها نیز مانند دستورات خرید با رعایت فاصلهٔ یکسان قرار داده شده‌اند، تا زمانی که قیمت به محدودهٔ این دستورات برسد، موقعیت معاملاتی می‌تواند از حالتی سودآور به‌حالتی زیان‌ده تبدیل شده باشد.

به همین دلیل، معامله گران معمولاً شبکهٔ خود را به یک سِری از اعداد مشخص، مانند عدد 5 محدود می‌کنند. برای مثال، آن‌ها 5 دستور خرید را در بالای قیمت مشخص شده قرار می‌دهند. اگر قیمت در تمامی طول این مسیر بالا برود و تمامی دستورهای خرید نیز اجرا شوند، آن‌ها از معامله با سود خارج خواهند شد. این کسب سود می‌تواند به‌صورت یک‌باره و یا با استفاده از فروش شبکه ای که از سطح هدف (target level) شروع می‌شود، انجام گیرد.

اگر حرکات قیمتی متلاطم (Choppy) باشند، توانایی فعال کردن دستورهای خرید در سطح قیمتی بالاتر و دستورات فروش را در سطح قیمتی پایین‌تر از قیمت پایه را دارند، که این مسئله می‌تواند منجر به زیان شود. در اینجا حالتی را می‌بینیم که استفاده از شبکه در روند با اختلال مواجه شده است. در نهایت، باید بدانید که این استراتژی زمانی بیشترین سوددهی را دارد که قیمت در جهتی مشخص و ثابت حرکت کند. نوسانات قیمت به سمت بالا و پایین معمولاً در این روش معاملاتی، نتایج مطلوبی را تولید نمی‌کند.

روند در تحلیل تکنیکال چیست؟

در بازارهای نوسانی (oscillating markets) و یا بازارهای رنج (ranging markets)، استفاده از معامله گری شبکه ای در خلاف جهت روند (against-the-trend grid trading)، روشی تأثیرگذارتر می‌باشد. برای مثال، یک معامله گر، دستورات خرید خود را با فاصله‌هایی معمول در زیر قیمت پایه، و دستورات فروش بافاصله‌هایی از پیش تعیین‌شده در بالای قیمت پایه قرار می‌دهد. اگر قیمت سقوط کند، معامله گر وارد موقعیت معاملاتی خرید (long position) می‌شود. اگر قیمت‌ها افزایش یابند دستورات فروش به‌منظور کاهش موقعیت‌های معاملاتی خرید و تبدیل آن‌ها به موقعیت‌های معاملاتی فروش فعال می‌شود. معامله گر می‌تواند تا زمانی که قیمت به‌صورت افقی نوسان می‌کند (oscillating sideways) و دستورهای معاملاتی خریدوفروش را فعال می‌کند، از این روش کسب سود کند.

مشکل روش معامله گری شبکه ای در خلاف جهت روند، این است که میزان ریسک در این روش کنترل نمی‌شود. در این حالت، اگر قیمت به حرکت در یک جهت به‌جای ادامه دادن حرکت رِنج خود ادامه دهد، معامله گر ممکن است صاحب موقعیت‌های معاملاتی باشد که زیان‌دِه هستند. در نهایت، معامله گر باید سطوحی به‌منظور قرار دادن دستورهای استاپ حفاظتی در نظر بگیرد، زیرا آن‌ها نمی‌توانند تا ابد در یک موقعیت زیان‌ده باقی بمانند.

ساخت یک شبکه معاملاتی

برای ساخت یک شبکه معاملاتی‌، گام‌هایی زیر را دنبال کنید.

1. یک بازه انتخاب کنید. مانند بازه 10 پیپ، 50 پیپ، 100 پیپ و غیره.
2. یک قیمت شروع، برای شروع شبکه در نظر بگیرید.
3. توجه کنید که آیا شبکه شما در جهت روند است (with-the-trend) و یا در خلاف جهت روند (against-the-trend) تشکیل می‌شود.

در یک شبکه در  جهت روند، در نظر بگیرید که معامله گر نقطهٔ شروع را در سطح 1.1550 با استفاده از بازه‌های 10 پیپ در نظر می‌گیرد. دستورهای خرید را در سطوح 1.1560، 1.1570، 1.1580، 1.1590و 1.1600 قرار داده، و دستورات فروش را در سطوح 1.1540، 1.1530، 1.1520 و 1.1510 به‌علاوه سطح 1.1500 بگذارید. این استراتژی همچنین باید شامل یک نقطه خروج ‌باشد، به‌خصوص زمانی که همه‌چیز به وفق مراد پیش رفته و شما می‌خواهید سودتان را تضمین کنید (lock in profits).

حال در نظر بگیرید که یک معامله گر قصد دارد تا از شبکه در خلاف جهت روند استفاده کند. او نیز سطح 1.1550 را به‌عنوان نقطه شروع انتخاب می‌کند و از بازه‌های 10 پیپ استفاده می‌کند. او دستورهای خرید را در سطوح 1.1540، 1.1530، 1.1520 و 1.1510 و 1.1500 قرار می‌دهد. او همچنین دستورات فروش را در سطوح 1.1560، 1.1570، 1.1580، 1.1590 و 1.1600 قرار می‌دهد. این استراتژی نیز می‌تواند سود را تضمین کند زیرا هر دو دستور خریدوفروش فعال می‌شوند، اما نیازمند قرارگیری دستور استاپ حفاظتی می‌باشد، به‌خصوص زمانی که قیمت شروع به حرکت در یک جهت خاص کند.

مثالی از معامله گری شبکه ای در جفت ارز یورو اروپا به دلار ایالات‌متحده آمریکا (EUR/USD)

معامله گر روزانه‌ای را در نظر بگیرید که حرکت افقی قیمت (ranging) جفت ارز یورو به دلار آمریکا در سطوحی بین 1.1400 و 1.1500 را مشاهده می‌کند. قیمت در حال حاضر در سطح 1.1450 قرار دارد، پس معامله گر تصمیم می‌گیرد با استفاده از بازه‌های 10 پیپ از سیستم شبکه ای در خلاف جهت روند به‌منظور کسب سود از این حرکت افقی در بازار استفاده کند.

معامله گر روزانه در بازارهای مالی به چه کسی گفته می شود؟

معامله گر دستورهای فروش را در سطوح 1.1460، 1.1470، 1.1480، 1.1490 ،1.1500 و سطح 1.1510 قرار می‌دهد. او همچنین یک دستور استاپ حفاظتی در سطح 1.1530 قرار می‌دهد. دستور استاپ حفاظتی به او این اطمینان را می‌دهد که یک محدودهٔ حداکثری برای ریسک وجود دارد. اگر تمامیِ دستورهای فروش اجرا شوند، این ریسک برابر با 270 پیپ خواهد بود و این در صورتی است که هیچ‌یک از دستورات معاملاتی خرید اجرا نشده و قیمت به سطح استاپ حفاظتی برسد.

او دستورات معاملاتی خریدش را در سطوح 1.1440، 1.1430، 1.1420، 1.1410، 1.1400 و 1.1390 قرار می‌دهد. او همچنین یک دستور استاپ حفاظتی در حالت در سطح 1.1370 قرار می‌دهد. ریسک در این حالت نیز برابر با 270 پیپ می‌باشد اگر تمامیِ دستورات معاملاتی خرید اجرایی شده و هیچ‌یک از دستورات معاملاتی فروش اجرایی نشوند، و قیمت نیز به سطح استاپ حفاظتی برسد.

معامله گر امیدوار است که قیمت به حرکت در سطوح بالاتر و پایین‌تر ادامه دهد، سطوح بالاتر و پایین‌تری که در محدودهٔ قیمتی 1.1510 و 1.1390 باشند. با وجود اینکه او امیدوار است که قیمت از این محدوده خارج نشود، با این حال در صورتِ رخ دادن چنین وضعیتی مجبور است که از موقعیت‌های معاملاتی‌اش با ضرر خارج شده تا بتواند مقادیر ریسک متحمل شده را کنترل کند.