قراردادهای هوشمند اتریوم چگونه عمل می‌کند؟
قراردادهای هوشمند اتریوم چگونه عمل می‌کند؟
مانند بسیاری از ایده‌های موجود در صنعت بلاک چین، عبارت “قراردادهای هوشمند” برای عموم نامفهوم است. ارائهٔ قراردادهای هوشمند با استفادهٔ بلاک چین‌های عمومی میسر شده است. فهم و درک این نوع قراردادها دشوار است، زیرا این اصطلاحات تا حدودی با عمل انجام شده در هستهٔ آن در تعارض هستند. در حالی که در یک قرارداد استاندارد به شرایط یک رابطه اشاره می‌شود، قرارداد هوشمند، یک رابطه با استفاده از کدهای رمزنگاری شده برقرار می‌کند. یکی از وجوه تمایز قراردادهای هوشمند و قرادادهای استاندارد آن است که قراردادهای هوشمند برنامه‌هایی هستند که به‌صورت دقیق تنظیمات سازندگانش را اعمال می‌کند. در سال 1993 این ایده توسط خبرهٔ کامپیوتر، نیک سابو (Nick Szabo) به‌عنوان نوعی دستگاه فروش خودکار ارائه شد. با این مثال معروف، وی به تشریح نحوهٔ وارد کردن داده‌ها یا مقادیر جهت دریافت اقلام مختلف از دستگاه پرداخت، به‌عنوان مثال این آیتم در دنیای واقعی می‌تواند اسنک یا نوشیدنی باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قراردادهای هوشمند می‌توانید از مطلب آموزشی «قرارداد هوشمند چیست؟» دیدن نمایید.
در یک مثال ساده، کاربران اتریوم می‌توانند با استفاده از یک قرارداد هوشمند، تعدادی اتر را در یک تاریخ مشخص به یکی از دوستان خود ارسال کنند. در این شرایط ممکن است کاربر به ایجاد یک قرارداد پرداخته و داده‌ها را به‌گونه‌ای وارد کند که قرارداد، دستور مورد نظر را اجرا کند. اتریوم پلتفرمی است که به‌طور خاص برای ایجاد و خلق قراردادهای هوشمند ساخته شده است. این ابزارهای جدید به این منظور ساخته نشده‌اند که به‌صورت جداگانه و به تنهایی مورد استفاده قرار بگیرند. این باور وجود دارد که این ابزارها قادر به تشکیل بلوک‌هایی برای اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و حتی شرکت‌های مستقل غیرمتمرکز هستند.
قراردادهای هوشمند چگونه عمل می‌کنند؟
بیت کوین اولین رمز ارزی است که از قراردادهای هوشمند پشتیبانی کرد. این امر بدین معناست که می‌توانست مقادیری را از فردی به فرد دیگر انتقال دهد اما شبکهٔ گره‌ها، تنها در شرایط خاصی تراکنش‌ها را تأیید می‌کند. این امر سبب می‌شود که بیت کوین تنها به موارد استفادهٔ ارزی محدود شود. در مقابل، اتریوم زبان برنامه‌نویسی بیت کوین را با زبان دیگری جایگزین کرد. این زبان به توسعه‌دهندگان این اجازه را می‌دهد تا برنامه‌ها‌ی خود را بنویسند. اتریوم به توسعه‌دهندگان این اجازه را می‌دهد تا قراردادهای هوشمند خود را برنامه‌ریزی کنند. این زبان یک زبان تورینگ کامل است. این موضوع بدین معناست که این زبان از مجموعهٔ وسیعی از دستورالعمل‌های محاسباتی پشتیبانی می‌کند.
قراردادهای هوشمند می‌توانند:
- مانند حساب‌های چندامضایی عمل کند، بنابراین تنها در صورتی می‌توان وجوه را خرج کرد که درصد مشخصی از افراد با آن موافق باشند.
- موافقنامه‌های بین کاربران را مدیریت کنند.
- به سایر قراردادها خدمات ارائه دهند.
- به ذخیره‌سازی اطلاعات مربوط به یک اپلیکیشن بپردازند.
قدرت اعداد
به‌عنوان آخرین نکته باید بگوییم که به‌نظر می‌رسد قراردادهای هوشمند ممکن است به کمک سایر قراردادهای هوشمند نیاز داشته باشند. هنگامی که شخصی شرط‌بندی ساده‌ای بر روی دمای هوا در یک روز گرم تابستانی انجام می‌دهد، ممکن است به بررسی زیروبم توالی قراردادها بپردازد. یک قرارداد ممکن است از داده‌های بیرونی برای پیش‌بینی آب‌وهوا استفاده کند و قرارداد دیگری ممکن است براساس اطلاعات قرارداد اول در هنگام محقق شدن آن شرط‌بندی را انجام دهد.
اجرای هر قرارداد نیازمند پرداخت هزینهٔ تبادل اتر است که میزان آن به مقدار نیروی محاسباتی مورد نیاز تراکنش بستگی دارد. همان طور که در مقالهٔ “اتریوم چگونه کار می‌کند؟” تشریح کردیم، اتریوم در صورتی کدهای قراردادهای هوشمند را اجرا می‌کند که یک کاربر یا قرارداد دیگر پیام مربوط به هزینه‌های تراکنش را برای آن ارسال کند. در مرحلهٔ بعدی ماشین مجازی اتریوم، قراردادهای هوشمند را در بایت‌کد یا مجموعه‌ای از صفر و یک‌هایی که توسط شبکه قابل خواندن و تفسیر باشند اجرا می‌کند.
