فیبوناچی گسترشی یا انبساطی در تحلیل تکنیکال چیست؟

فیبوناچی گسترشی یا انبساطی در تحلیل تکنیکال چیست؟

فیبوناچی‌ گسترشی یا انبساطی (Fibonacci Extensions) ابزارهایی هستند که ‌معامله‌گران می‌توانند از ‌آن‌ها برای مشخص کردن اهداف قیمتی و یا تخمین میزان حرکت قیمت پس از یک بازگشت و یا ‌‌‌پولبک قیمتی استفاده کنند. سطوح فیبوناچی گسترشی حتی می‌توانند مناطقی را که در ‌آن‌ها امکان بازگشت قیمتی وجود دارند را نیز نشان دهند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بازگشت قیمتی می‌توانید از مطلب آموزشی «بازگشت قیمتی در تحلیل تکنیکال چیست؟» دیدن نمایید.

فیبوناچی‌های گسترشی بر روی نمودارها کشیده می‌شوند و سطوح قیمتی مهم را مشخص می‌سازند.‌‌‌ این سطوح قیمتی براساس نسبت‌های فیبوناچی (با درصد) بیان می‌شوند و سایز حرکتی قیمت در منطقه‌‌‌ای که اندیکاتور را بر آن اعمال کرده‌‌ایم نیز بر قرارگیری ‌‌‌این سطوح مؤثر هستند.

استراتژی‌هایی برای معامله با سطوح فیبوناچی اصلاحی

نکات کلیدی:

• سطوح معمول فیبوناچی گسترشی برابر با 61.8 درصد، 100 درصد، 161.8 درصد، 200 درصد و 261.8 درصد می‌باشند.
• فیبوناچی گسترشی به ما نشان می‌دهد که موج قیمت بعدی (که پس از ‌‌‌پولبک قیمتی حاصل شده است) تا کجا حرکت خواهد کرد.
• نسبت‌های فیبوناچی در زندگی روزمره ما کاربرد دارد. ‌‌‌این نسبت‌ها در اشکال فضایی، مهندسی، و همچنین رشد برخی از گیاهان وجود دارند. بنابراین، برخی از ‌معامله‌گران باور دارند که همین نسبت‌ها نیز در بازارهای مالی نیز از اهمیت خاصی برخوردار هستند.
• فیبوناچی‌های گسترشی به ما مناطق احتمالی مهم را گزارش می‌کند، اما برای تحلیل نباید تنها بر ‌آن‌ها اتکا نماییم.

فرمول محاسبه فیبوناچی گسترشی

فیبوناچی‌های گسترشی فرمولی ندارند. زمانی که این اندیکاتور بر روی نمودار اعمال می‌شود ‌معامله‌گر باید سه نقطه را انتخاب کند. زمانی که‌‌‌ این سه نقطه انتخاب شدند، خطوط به‌عنوان درصدی از حرکت انتخاب شده در نمودار رسم می‌شوند. اولین نقطهٔ انتخاب شده به‌عنوان نقطه شروع حرکت، دومین نقطه انتخاب شده به‌عنوان نقطهٔ پایان حرکت، و نقطهٔ سوم انتخاب شده به‌عنوان پایان حرکت برگشتی که در خلاف جهت روند اصلی رخ داده است انتخاب می‌گردد. سپس، با مشخص کردن ‌‌‌این سه نقطه، فیبوناچی گسترشی می‌تواند به ما محدوده‌های احتمالی که قیمت می‌تواند تا ‌آن‌ها پیش برود را نشان دهد.

چگونه سطوح فیبوناچی گسترشی را محاسبه کنیم؟

1. تفاوت موجود بین نقطهٔ یک یا دو را با هر نسبت مد نظر ضرب کنید (مانند نسبت 1.618 و یا 0.618). عدد به‌دست آمده به شما مقدار دلاری را خواهد داد.
2. اگر قیمت به‌سطوح بالاتر حرکت کند، مقدار دلاری که در نقطهٔ سه به‌دست آوردید را با آن جمع کنید. اگر قیمت به‌سمت پایین‌تر حرکت کند، مقدار دلاری که در مرحلهٔ اول به‌دست آوردید را از مقدار قیمت در نقطهٔ سه کم کنید.

برای مثال، اگر قیمت از سطح ده دلار به بیست دلار برسد و سپس به پانزده دلار برگردد، سطح ده دلار می‌تواند به‌عنوان نقطهٔ اول، سطح بیست دلار به‌عنوان نقطهٔ دوم و سطح پانزده دلار به عنوان نقطهٔ سوم انتخاب شود. سپس سطوح فیبوناچی، سطوحی قیمتی بالای پانزده دلار را نشان می‌دهند و نشان‌دهندهٔ سطح‌های قیمتی بالاتری هستند که قیمت می‌تواند تا آنجا حرکت کند. اما اگر قیمت افت کند ‌‌‌این اندیکاتور نیاز دارد تا دوباره رسم شود تا بتواند با حرکت قیمتی به‌سمت پایین در نقطهٔ سه خود را تطبیق دهد.

اگر قیمت از سطح ده دلار به بیست دلار برسد، و سپس از‌‌‌ این دو نقطه به‌عنوان نقاط یک و دو در اندیکاتور استفاده شود سطح 61.8 درصدی ما، 6.18 دلار بالاتر از سطح قیمتی در نقطه انتخاب شده شمارهٔ سه خواهد بود. در این حالت، نقطهٔ شمارهٔ سه برابر پانزده است، بنابراین سطح گسترشی 61.8 درصدی از آن برابر با 21.18 دلار خواهد بود. پس سطح صددرصدی گسترشی از نقطه ده دلاری برابر با بیست‌وپنج دلار خواهد بود. شایان توجه است که این نسبت‌ها خود برحسب نسبتی به نام نسبت طلایی (Golden ratio) پایه‌گذاری شده‌اند. برای یادگیری این نسبت، یک توالی از اعداد را با صفر و یک شروع کنید، و سپس دو عدد قبلی را برای دست آوردن اعداد جدید جمع کنید و با همین روند به‌جلو حرکت کنید. شما باید توالی مانند توالی زیر را به‌دست آورید: 0، 1، 1، 2، 3، 5، 8، 13، 21، 34، 55، 89، 144، 233، 377، 610، 987، …

خطوط و اعداد فیبوناچی در تحلیل تکنیکال چیست؟

سطوح فیبوناچی گسترشی از ‌‌‌این رشته اعداد به‌دست می‌آیند. البته از چند رقم اول ‌‌‌این توالی صرف نظر شده است. پس از صرف نظر از اعداد ابتدایی، اگر شما یک عدد را بر عدد قبلی خود تقسیم کنید، نسبتی نزدیک به 1.618 را به‌دست خواهید آورد. مثلاً اگر عدد 233 را بر 144 تقسیم کنید رقمی برابر با 1.61805 را به‌دست می‌آورید. عدد را بر عدد دوم قبل از خود تقسیم کنید تا به نسبت 2.618 برسید و می‌توانید عدد را بر عدد سوم قبل از خود تقسیم کنید تا به نسبت 4.236 برسید.

سطوح صددرصد و دویست درصد سطوح رسمی ‌در اعداد فیبوناچی محسوب نمی‌شوند، اما ‌آن‌ها سطوحی کاربردی هستند زیرا که حرکاتی مشابه را در نمودارهای قیمتی نمایش می‌دهند.

فیبوناچی‌ گسترشی چه چیزهایی را به شما می‌گوید؟

فیبوناچی‌ گسترشی یک روش به‌منظور تعیین اهداف قیمتی و یا پیدا کردن مناطق حمایتی و مقاومتی قیمت، زمانی که قیمت به‌محدوده‌‌‌ای حرکت کرده است که استفاده از روش‌های دیگر برای یافتن نقاط حمایت و مقاومتی فایده‌‌‌ای ندارد، کاربردی خواهند بود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سطوح حمایت و مقاومت می‌توانید از مطلب آموزشی «سطوح حمایت و مقاومت در تحلیل تکنیکال چیست؟» دیدن نمایید.

اگر قیمت از یک سطح گسترشی عبور کند، ممکن است که به حرکت رو به بالای خود به‌سمت سطح دیگر ادامه دهد. به یاد داشته باشید که سطوح فیبوناچی گسترشی سطوحی هستند که احتمالی می‌باشند، و قیمت ممکن است در ‌آن‌ها متوقف شده و یا بازگشت قیمتی را انجام دهد و یا ‌‌‌اینکه از ‌آن‌ها گذر کند. اما محدودهٔ ‌آن‌ها محدوده‌‌‌ای شایان توجه می‌باشد. برای مثال، قیمت ممکن است اندکی از سطح 1.618 عبور کند و پس از آن، روند حرکتی خود را تغییر دهد.

پوزیشن لانگ معامله‌گر

اگر یک ‌معامله‌گر در پوزیشن لانگ (خرید) در یک سهم باشد و قیمت نیز در حال تشکیل قله‌های جدید باشد، ‌معامله‌گر می‌تواند از سطوح فیبوناچی‌های گسترشی برای حدس زدن محدوده‌های احتمالی که قیمت تا ‌آن‌ها به حرکت ادامه خواهد داد استفاده کند. همین حالت برای ‌معامله‌گری که وارد پوزیشن معاملاتی شورت (فروش) شده نیز صدق می‌کند. سطوح فیبوناچی‌ گسترشی می‌توانند به ‌معامله‌گران‌‌‌ ایده‌هایی در مورد قرار دادن اهداف قیمتی بدهند. یک ‌معامله‌گر سپس تصمیم خواهد گرفت که در کدام یک از آن سط‌وح معامله خود را انجام دهد و یا از معامله خارج شود.

فیبوناچی‌های گسترشی می‌توانند در هر بازهٔ زمانی‌ و در هر بازاری استفاده شوند. به‌طور معمول، دسته‌های سطوح فیبوناچی مناطق قیمتی که برای سهم مهم خواهد بود را نشان خواهد داد، و همچنین باید در نظر داشت که ‌‌‌این مناطق قیمتی برای ‌معامله‌گران جهت تصمیم‌گیری نیز مناطق مهمی ‌می‌باشند. از آنجایی که سطوح گسترشی می‌تواند بر موج‌های قیمتی متفاوت در طی زمان رسم شوند، زمانی که بسیاری از این سطح‌ها با موج‌های قیمتی مختلف با سطح قیمتی خاصی همگرایی داشته باشند، می‌توان از آن به‌عنوان یک سطح بسیار مهم یاد کرد.

تفاوت بین فیبوناچی گسترشی (Fibonacci Extensions) و فیبوناچی برگشتی (Fibonacci Retracements)

در حالی که فیبوناچی گسترشی مناطقی که احتمال دارد قیمت تا ‌آن‌ها پس از یک برگشت قیمتی حرکت کند را نشان می‌دهد، فیبوناچی برگشتی سطوحی را نشان می‌دهد که امکان حرکت یک بازگشت قیمتی تا ‌آن‌ها وجود دارد. به‌بیان دیگر، فیبوناچی‌های برگشتی میزان ‌‌‌پولبکی که در یک روند ممکن است رخ دهد را اندازه می‌گیرند، در حالی که فیبوناچی‌های گسترشی مقدار حرکت موج‌های اصلی در جهت روند را اندازه خواهند گرفت.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سطوح بازگشتی فیبوناچی می‌توانید از مطلب آموزشی «سطوح بازگشتی فیبوناچی در تحلیل تکنیکال چیست؟» دیدن نمایید.

محدودیت‌های استفاده از فیبوناچی‌های گسترشی

فیبوناچی‌های گسترشی نمی‌توانند به‌عنوان تنها عامل و تعیین‌کننده برای خرید و یا فروش سهام مورد استفاده قرار گیرند. به ‌‌‌سرمایه‌گذاران توصیه می‌شود تا از فیبوناچی‌های گسترشی در کنار دیگر اندیکاتورها و یا الگوهای نموداری به‌هنگام تعیین اهداف قیمتی مختلف استفاده شود. الگوهای کندلی و همچنین حرکات قیمتی می‌توانند اطلاعات بسیار خوبی از نقاط احتمالی ‌‌‌بازگشت در قیمت هدف به ما بدهند.

مقدمه‌ای بر الگوهای نمودار در تحلیل تکنیکال

هیچ قیمتی وجود ندارد که بتوانیم آن را به‌عنوان یک قیمت هدف و یا یک سطح برگشتی قیمتی در فیبوناچی‌های گسترشی انتخاب کنیم. حتی اگر چنین سطحی وجود داشته باشد، دلیل کافی برای معامله کردن و ورود به معامله نمی‌باشد. قیمت می‌تواند از بسیاری از این سطوح عبور کند و یا به‌هیچ یک از ‌آن‌ها نرسد.