خط روند در تحلیل تکنیکال چیست؟
خط روند در تحلیل تکنیکال چیست؟
خط روند (Trendlines) خطی است که می‌توان آن را به‌سادگی تشخیص داد، زیرا معامله‌گران این خط را با متصل کردن یک سری از نقاط قیمتی به‌یکدیگر رسم می‌کنند. خطوط تشکیل‌شده، به معامله‌گر یک ایدهٔ کلی در خصوص جهت حرکت ارزش سرمایه‌گذاری‌شان می‌دهد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد روند می‌توانید از مطلب آموزشی «روند در تحلیل تکنیکال چیست؟» دیدن نمایید.
خط روند، خطی است که در بالای نقاط برگشت سقف (pivot highs) و یا در پایین نقاط برگشت کف (pivot lows) رسم می‌شود و نشان‌دهندهٔ جهت حرکت روند است. خطوط روند، نمایشی بصری از سطوح حمایتی و مقاومتی در هر بازهٔ زمانی می‌باشند. آن‌ها جهت و سرعت حرکت قیمت را نشان می‌دهند، همچنین می‌توانند الگوهای قیمتی شکل‌گرفته در حین تراکم قیمت را به نمایش بگذارند.
سطوح حمایت و مقاومت در تحلیل تکنیکال چیست؟
نکات کلیدی:
- خطوط روند با استفاده از یک خط ساده یا منحنی، نشان‌دهندهٔ رابطهٔ داده‌های قیمتی می‌باشند.
- رسم یک خط روند ساده، می‌تواند تصویری واضح‌تر از جهت روند را به ما ارائه دهد.
- خطوط روند می‌توانند نقاط سقف و کف قیمتی را به یکدیگر متصل کند و یک کانال قیمتی تشکیل دهند.
- بازهٔ زمانی که بررسی در آن انجام‌شده و نقاط قیمتی‌ای که از آن‌ها برای رسم خطوط روند استفاده می‌شود، از یک معامله‌گر به دیگری فرق می‌کند.
خطوط روند چه چیزهایی را به شما می‌گویند؟
خطوط روند در بین مهم‌ترین ابزارهای به‌کار گرفته‌شده توسط تحلیل‌گران تکنیکال، قرار می‌گیرند. به‌جای بررسی عملکرد گذشته بازار و یا دیگر موارد بنیادی، تحلیل‌گران تکنیکال به‌جهتِ حرکتِ روند در حرکت قیمت یا پرایس اکشن (Price Action) نگاه می‌کنند. خط روند به تحلیل‌گر تکنیکال در تشخیص جهت روند فعلی بازار کمک می‌کند. تحلیل‌گران تکنیکال باور دارند که روند دوست شماست (trend is your friend) و تشخیص جهت روند اولین گام برای انجام یک معامله خوب به‌شمار می‌آید.
برای رسم یک خط روند، یک تحلیل‌گر باید حداقل دو نقطهٔ قیمتی در نمودار را به یکدیگر متصل کند. برخی تحلیل‌گران علاقه دارند تا از تایم فریم‌های متفاوت، مانند یک دقیقه‌ای و یا پنج دقیقه‌ای استفاده کنند. برخی دیگر به نمودارهای روزانه و یا هفتگی نگاه می‌کنند. برخی از تحلیل‌گران به زمان توجه نمی‌کنند و تنها روندها را براساس بازه‌های تغییر ایجادشده (tick intervals) به جای بازه‌های زمانی بررسی می‌کنند. آن چیزی که خطوط روند را به این سطح از کاربرد در بین تحلیل‌گران رسانده، توانایی آن‌ها در تشخیص روندها بدون توجه به بازهٔ زمانی، تایم فریم و بازهٔ معاملاتی است.
اگر شرکت الف، سهامی داشته باشد که در سطح قیمتی 35 دلار معامله شده و در طی دو روز معاملاتی به قیمت 40 و پس از سه روز به قیمت 45 دلار برسد، تحلیل‌گر دارای سه نقطهٔ قیمتی در نمودارش می‌باشد. نقاطی که با قیمت 35 دلار شروع شده است، سپس به 40 دلار حرکت کرده است و در آخر به سطح قیمتی 45 دلار رسیده است. اگر تحلیل‌گر یک خط بین این سه نقطه رسم کند، شاهد یک روند صعودی خواهد بود. خط روند رسم شده در این حالت دارای یک شیب صعودی بوده و به تحلیل‌گر نشان می‌دهد که خرید در چنین شرایطی مناسب می‌باشد. اما اگر قیمت سهام شرکت الف از 35 دلار به 25 دلار برسد، خط روند رسم شده دارای شیب منفی بوده و تحلیل‌گر باید فروش در جهت روند را مدنظر داشته باشد.
مثالی از نحوهٔ استفاده از خط روند
استفاده از خطوط روند آسان است. برای رسم آن‌ها، یک معامله‌گر باید نقاط قیمتی مانند قیمت باز شدن (Open) قیمت بسته شدن (Close) بالاترین قیمت طی روز (High) و یا پایین‌ترین قیمت یک روز (Low) را به یکدیگر متصل کند. در نمودار زیر، اطلاعاتی در خصوص شاخص «Russell 2000» می‌بینیم. نمودار زیر یک نمودار کندلی بوده و در آن، خط روندی را می‌بینیم که سه نقطهٔ کف را در یک بازهٔ زمانی دو ماهه به یکدیگر متصل کرده است.
خط روند رسم شده، نشان‌دهندهٔ یک روند صعودی در شاخص «Russell 2000» است و می‌تواند به‌عنوان یک سطح حمایتی، در حین ورود به معاملات از آن استفاده شود. در این حالت، معامله‌گر ممکن است در قیمتی نزدیک به خط روند، وارد یک موقعیت معاملاتی خرید (long position) شود و منتظر افزایش قیمت‌ها در آینده بماند. اگر حرکات قیمت خط روند را به سمت پایین بشکنند، معامله‌گر می‌تواند از این سیگنال برای بستن موقعیت معاملاتی‌اش استفاده کند. این به معامله‌گر اجازه می‌دهد تا پیش از تضعیف و یا بازگشت روند، از معامله خود خارج شود.
خطوط روند، محصول بازهٔ زمانی می‌باشند. در مثال فوق، معامله‌گر نیازی به رسم مجدد خطوط روند ندارد. هرچند در نمودارهای دقیقه‌ای، خطوط روند باید به‌صورت مداوم تنظیم شوند.
تفاوت بین خطوط روند و کانال‌های قیمتی
امکان استفاده بیش از یک خط روند در نمودار وجود دارد. معامله‌گران معمولاً از خطوط روندی که نقاط سقف را به یکدیگر متصل می‌کنند، در کنار خطوطی که نقاط کف را به یکدیگر متصل می‌کنند بهره می‌برند تا یک کانال قیمتی (Channel) را تشکیل دهند. یک کانال قیمتی، یک نمایش بصری از سطوح حمایتی و مقاومتی در بازهٔ زمانی مدنظر را می‌سازد. مانند خطوط روند ساده، معامله‌گر در این حالت نیز به دنبال یک شکست قیمتی و یا یک جرقه به سمت محدودهٔ خارج کانال خواهد بود. آن‌ها ممکن است از این شکست به‌عنوان یک نقطهٔ خروج و یا یک نقطهٔ ورود – بسته به نحوهٔ معاملهٔ مدنظرشان – استفاده کنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شکست قیمتی می‌توانید از مطلب آموزشی «شکست قیمتی در تحلیل تکنیکال چیست؟» دیدن نمایید.
محدودیت‌های استفاده از خط روند
خطوط روند نیز به‌مانند دیگر ابزارهای نموداری، دارای محدودیت‌هایی می‌باشند که از اصلی‌ترین این موارد، می‌توان به نیازمندی آن‌ها به تنظیم دوباره پس از اضافه شدن اطلاعات قیمتی جدید اشاره کرد. یک خط روند ممکن است مدت زمان زیادی معتبر باشد، اما ناگهان جهت حرکت قیمت آن‌قدر منحرف می‌شود تا نیاز به به‌روزرسانی خط روند احساس گردد. علاوه بر این، معامله‌گران از نقاط قیمتی متفاوتی برای رسم این خطوط استفاده می‌کنند. برای مثال، برخی از معامله‌گران از پایین‌ترین نقاط کف قیمت استفاده می‌کنند، در حالی که دستهٔ دیگر از آن‌ها به دنبال پایین‌ترین قیمت‌های بسته‌شده (lowest closing prices) می‌باشند. در آخر، خطوط روندی که در تایم فریم‌های کوچک‌تر رسم می‌شوند به حجم معاملاتی حساس می‌باشند. خطوط روندی که در هنگام کاهش حجم معاملاتی تشکیل شده‌اند، می‌توانند به‌آسانی با افزایش حجم معاملاتی، شکسته شوند.
