بلاکچین چیست و چگونه کار می کند؟

بلاکچین چیست و چگونه کار می کند؟

اگر در ده سال گذشته اخبار بانکی، سرمایه‌گذاری و رمز ارزها را دنبال کرده باشید حتماً با واژهٔ بلاکچین آشنایی دارد.

بلاکچین تکنولوژی ذخیرهٔ اطلاعات در شبکهٔ بیت کوین می‌باشد. در حین تلاش‌تان برای درکِ بلاکچین، به احتمال زیاد با تعاریفی مانند زیر برخورد کرده اید: “بلاکچین یک دفتر کل عمومی، غیرمتمرکز و توزیع‌شده می‌باشد.”

خبر خوب این است که درک کردنِ مفاهیمِ بلاکچین از خواندن تعاریف فوق بسیار ساده‌تر است.

بلاکچین چیست؟

اگر این تکنولوژی تا این حد پیچیده است، برای چه نام بلاکچین را به آن داده‌اند؟ برای شروع، باید بگوییم که بلاکچین مانند شبکه‌ای از بلوک‌ها می‌باشد که توسط زنجیرهایی به یکدیگر متصل شده‌اند.

وقتی از واژهٔ بلاکچین استفاده می‌کنیم، در واقع در مورد دو حرف بلاک (به معنی بلوک) یا همان اطلاعات دیجیتالی و چِین (به معنی زنجیر) که همان بانک اطلاعاتی عمومی است صحبت می‌کنیم.

بلوک‌ها در بلاکچین از قطعات اطلاعاتی دیجیتالی تشکیل شده‌اند، این اطلاعات به‌خصوص شامل سه بخش زیر می‌باشند:

1. بلوک‌ها اطلاعات تراکنش‌ها مانند تاریخ، زمان و حجم دلاری آخرین معامله.
2. بلوک‌ها، اطلاعاتی را در مورد طرفین تراکنش ثبت می‌کند. یک بلاک برای خرید شما از وب‌سایت آمازون نام شما را در کنار نام این شرکت در لیست اطلاعات تراکنشی ثبت می‌نماید. به‌جای استفاده از نام واقعی شما، پرداخت شما با اطلاعاتی به نام “امضای دیجیتال” که مختص به شما هستند ثبت و ذخیره می‌گردند. این امضاهای دیجیتال مانند یک نام کاربری برای کاربر می‌باشند.
3. بلوک‌ها اطلاعاتی را ذخیره می‌کنند که با اطلاعات ذخیره‌شده در دیگر بلوک‌ها متفاومت می‌باشند. همان طور که من و شما نام متمایزی برای مشخص شدن خود داریم، هر بلوک نیز کدهای خاص و منحصربه‌فردی با نام هَش (Hash) در خود ذخیره می‌کنند که باعث تمایز آن بلوک از دیگر بلوک‌های شبکه می‌شود. هَش‌ها کدهای رمزنگاری شده‌ای هستند که با استفاده از الگوریتم‌های پیچیدهٔ ریاضی ساخته شده‌اند. فرض کنید که یک پرداخت در وب‌سایت آمازون انجام داده‌اید، اما در حین پرداخت پول، متوجه می‌شوید که نیاز به یک محصول دیگر دارید. در این صورت اطلاعات تراکنش جدید شما مشابه اطلاعات تراکنش قبلی خواهد بود و این تفاوت در هَش (Hash) خود باعث تمایز بلوک‌ها از یکدیگر خواهد شد.

رمزنگاری چه نقشی در صنعت رمز ارزها ایفا می‌کند؟

بلوکی که در مثال بالا به آن اشاره کردیم تنها یک تراکنش از سایت آمازون را ثبت کرد. بلوک‌ها در شبکهٔ بلاکچین کمی متفاوت‌تر هستند، هر بلوک می‌تواند تا 1 مگابایت اطلاعات را در خود ذخیره کند. این برابر با جمع کردن اطلاعات چندهزار تراکنش در یک بلاک خواهد بود.

بلاکچین چگونه کار می‌کند؟

هنگامی که یک بلوک اطلاعات جدیدی را در خود ثبت کند، به شبکهٔ بلاکچین خواهد پیوست. همان طور که از نام بلاکچین برمی‌آید، این شبکه مجموعه‌ای از بلوک‌هایی است که سفت‌وسخت به یکدیگر متصل شده‌اند. برای اضافه شدن یک بلوک به شبکهٔ بلاکچین، چهار اتفاق باید رخ دهد:

1. یک تراکنش باید صورت ب‍گیرد. بیایید با مثال قبلی در مورد خرید سریع شما از سایت آمازون ادامه بدهیم. ‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ پس از اینکه بر روی گزینه‌های موجود کلیک کردید و مقادیر مدنظر هر کدام را وارد نمودید، در نهایت تصمیم‌گیری می‌کنید و یک خرید انجام می‌دهید. همان طور که در بالا اشاره کردیم، بلوک‌ها، اطلاعات هزاران تراکنش را گردآوری می‌کنند، و اطلاعات پرداخت شما به آمازون نیز در کنار اطلاعات هزاران پرداخت دیگر دسته‌بندی خواهد شد.
2. تراکنشی که انجام دادید باید مورد تأیید قرار گیرد. پس از تکمیل پرداخت، تراکنش شما مورد تأیید قرار خواهد گرفت. مانند دیگر مراکز ثبت اطلاعات مانند کمیسیون معاملات اوراق بهادار، ویکی‌پدیا یا حتی کتابخانهٔ محلی شما که شخصی مسئول تأیید اطلاعات می‌باشد، در بلاکچین این وظیفه برعهدهٔ شبکه‌ای از کامپیوترها می‌باشد. زمانی که شما خرید خود را از آمازون تکمیل نمودید، این شبکهٔ کامپیوتری به‌سرعت به‌دنبال تأیید اطلاعات تراکنش شما می‌رود. اطلاعاتی از قبیل جزئیات پرداخت انجام‌شده، زمان پرداخت، حجم دلاری پرداخت و طرفین معامله همگی در کسری از ثانیه مورد بررسی قرار می‌گیرند.
3. این تراکنش‌ها باید در یک بلوک ذخیره‌سازی شوند. پس از این که اطلاعات شما به دقت مورد تأیید واقع شدند، چراغ سبزی برای ذخیره شدن در بلوک دریافت می‌کنند. حجم دلاری تراکنش، امضای دیجیتال شما و امضای دیجیتالی آمازون همگی در این بلوک ذخیره‌سازی می‌شوند. در آنجا اطلاعات تراکنش شما به صدها یا هزاران اطلاعات مشابه می‌پیوندد.
4. به بلوک جدید باید یک هَش (Hash) اعطا شود. مثل هر فرشته که بال‌هایی برای پرواز دارد، هر بلوک هم برای اضافه شدن به شبکه نیازمند یک کُد اختصاصی و شناسایی‌کننده تحت عنوان هَش می‌باشد. به هر بلوک علاوه بر هَش اختصاصی خود، هَش بلوک قبلی نیز اضافه می‌شود. پس از اینکه هَش‌ها به بلوک اضافه شدند، این بلوک می‌تواند به شبکهٔ بلاکچین متصل شود.

زمانی که این بلوک به شبکه اضافه می‌گردد، به‌طور عمومی برای همه (و شما) در دسترس و قابل مشاهده خواهد بود.

اگر نگاهی به بلاکچین بیت کوین بیاندازید می‌توانید به اطلاعات تراکنش‌ها دسترسی داشته باشید. اطلاعاتی از قبیل زمان، مکان ذخیره‌سازی رخداد “تحت عنوان Height” و شخص اضافه‌کنندهٔ آن بلاک به بلاکچین قابل رؤیت خواهند بود.

آیا (اطلاعات) بلاکچین خصوصی می‌باشد؟

هرکسی می‌تواند به محتویات داخل بلاکچین دسترسی داشته باشد، اما استفاده‌کنندگان می‌توانند انتخاب کنند که کامپیوتر خود را نیز به شبکهٔ بلاکچین با عنوان گِرِه (Node) متصل نمایند.

با انجام دادن این کار، کامپیوتر شخص یک کپی از تمامی اطلاعات بلاکچین دریافت می‌کند. اطلاعاتی که در زمان اضافه‌شدنِ هر بلوک به شبکه، به‌صورتِ خودکار به‌روزرسانی خواهند شد.

مثل فید خبری فیس‌بوک که به شما به‌روزرسانی‌هایی را در زمان قرار گرفتن استاتوس‌های جدید در شبکه می‌رساند.

هر کامپیوتر در شبکهٔ بلاک‌ چین دارای یک نسخهٔ کپی‌شده از اطلاعات بلاکچین می‌باشد. این بدین معنی است که هزاران – و در مورد بیت کوین – میلیون‌ها کپی از اطلاعات یک بلاکچین در بین خیل عظیمی از دستگاه‌ها وجود دارد.

با وجود اینکه کپی‌های موجود از بلاکچین کاملاً یکسان می‌باشند، اما پخش کردن صحیح این اطلاعات بدون دست‌کاری در شبکه کار دشواری می‌باشد.

در بلاکچین، تنها دست‌کاری اطلاعات یک حساب یا یک رویداد کافی نیست. زیرا برای تغییر کامل آن اطلاعات، باید این اطلاعات در تمام نسخه‌های بلاکچینی که در تمامی این دستگاه‌ها ذخیره‌سازی شده است مورد دست‌کاری قرار گیرد. به همین دلیل است که بلاکچین را دفتر کل پخش شده می‌نامند.

با نگاهی به بلاکچین بیت کوین، متوجه می‌شوید که شما دسترسی به اطلاعات هویتی افرادی که مشغول به انجام معاملات و تراکنش‌ها می‌باشند ندارید.

با این وجود این تراکنش‌ها در شبکهٔ بلاکچین وضعیت کاملاً محرمانه‌ای نیز ندارند. اطلاعات در دسترس شما از کاربران شامل امضای دیجیتال شخصی یا نام کاربری او می‌شود.

در اینجا سؤالی مهم مطرح می‌شود، اگر شما نمی‌توانید هویت اشخاصی که بلوک‌ها را به شبکه اضافه می‌کنند شناسایی کنید، چگونه می‌توانید به بلاکچین یا به شبکهٔ کامپیوترهایی که آن را حمایت می‌کنند اطمینان کنید؟

آیا بلاکچین امن است؟

تکنولوژی بلاکچین برای مشکلات امنیتی و اطمینانی راه‌حل‌های زیادی را در نظر گرفته است. در وهلهٔ اول، باید اشاره کنیم که بلوک‌های جدید به‌صورت خطی و براساس زمان اضافه‌شدن‌شان به شبکهٔ ذخیره‌سازی می‌شوند.

به همین سبب، بلوک‌های جدید همواره به انتهای شبکه اضافه می‌شوند. اگر نگاهی به بلاکچین بیت کوین بیاندازید، شاهد موقعیت قرارگیری هر بلوک در شبکه خواهید بود، که به این موقعیت قرارگیری اصطلاحاً (Height – ارتفاع) گفته می‌شود. تا ژانویهٔ 2020، ارتفاع بلوک‌های بلاکچین بالغ بر 615.400 بلوک بود.

پس از این که بلوک به آخر زنجیرهٔ بلاکچین اضافه شد، ایجاد تغییر در محتویات آن بلوک بسیار مشکل خواهد بود. دلیل سخت بودن این تغییر نیز اختصاص داشتن یک کُد هَش به‌خصوص به‌ازای هر بلوک است.

این هَش در هر بلوک در کنار هَش بلوک قبلی خود قرار می‌گیرد. کُدهای هَش توسط معادلات ریاضیاتی‌ای ساخته می‌شوند که اطلاعات دیجیتال را تبدیل به رشته‌ای از اعداد و حروف می‌کند. اگر اطلاعات موجود در هر بلوک به هر نحوی تغییر کنند، کُد هَش نیز تغییر خواهد کرد.

همین تغییر کُد هَش نکته‌ای مهم در امنیت شبکهٔ بلاکچین است. فرض کنید که یک هکر قصد ویرایش اطلاعات تراکنش مالی بین شما و آمازون را داشته باشد و آن را به‌شکلی که شما در آن دو بار پول پرداخت کرده‌اید تغییر دهد.

بلافاصله پس از ویرایش عدد حجم دلاری معامله، کُد هَش بلوک عوض می‌شود. اما کُد هَش بلوک بعدی در همان عدد قبلی خود ثابت می‌ماند و هکر نیاز دارد تا اطلاعات بلوک بعدی را نیز ویرایش کرده تا ردپای خود را گم کند.

پس از تغییر اطلاعات بلوک جدید، باید به‌سراغ تغییر دادن اطلاعات بلوک بعدی برود. این چرخه تا آخر ادامه خواهد داشت.

برای ایجاد یک تغییر کوچک در یک بلوک، هکر نیازمند ایجاد تغییرات اطلاعاتی در تک‌تک بلوک‌های حاضر در شبکهٔ بلاکچین خواهد بود.

محاسبهٔ دوبارهٔ تمامی هَش‌ها نیازمندِ توانِ پردازشی بسیار عظیم و تقریباً ناممکنی خواهد بود. به‌بیان دیگر، زمانی که یک بلوک به شبکه افزوده می‌شود تغییر دادن آن بسیار سخت و حذف کردن آن از شبکه تقریباً ناممکن می‌شود.

برای برطرف کردن مشکل اطمینان، شبکهٔ بلاکچین تست‌هایی را برای کامپیوترهایی که خواهان ورود به شبکه هستند قرار داده است.

این تست‌ها که با نام “تست‌های اجماع” شناخته می‌شوند، از کاربران می‌خواهند تا خود را پیش از عضو شدن در شبکهٔ بلاکچین ثابت کنند.

یکی از مشهورترین این تست‌ها که توسط شبکهٔ بیت کوین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد سیستم اثبات کار نام دارد.

در سیستم اثبات کار، کامپیوترها باید با حل مسائلی محاسباتی و پیچیده ثابت کنند که به‌کار مشغول هستند. اگر کامپیوتری در حل یکی از این مسائل موفق شود، واجد شرایط ورود به شبکهٔ بلاکچین می‌شود.

اما پروسهٔ اضافه کردن بلوک‌ها به شبکهٔ بلاکچین که در دنیای رمز ارزها از آن تحت عنوان “استخراج کردن (Mining)” نام برده می‌شود کار ساده‌ای نمی‌باشد.

در واقع، تا ژانویه 2020، احتمال حل کردن تنها یکی از این مسائل 1 در 15.000 میلیارد می‌باشد. برای حل این مسائل، کامپیوترها باید هزینه‌های زیادی از لحاظ قدرت پردازشی و انرژی مصرفی (یعنی مصرف پول) صرف نمایند.

سیستم اثبات کار جلوی حملات هکرها را نمی‌گیرد، اما به‌نحوی این حملات را بی‌فایده می‌کند. اگر هکری بخواهد حمله‌ای به شبکهٔ بلاکچین ترتیب دهد، نیاز دارد تا کنترل قدرت پردازشی بیش از 50 درصد از شبکهٔ بلاکچین را در دست بگیرد تا بتواند تأثیر مورد نظرش را بر شبکه و دیگر استفاده‌کنندگان از آن اعمال کند.

با توجه به‌اندازهٔ عظیم شبکهٔ بلاکچین بیت کوین، این نوع حملات که به حملات 51 درصد مشهورند ارزش تلاش انجام شده را ندارند و البته امکان رخ دادن این حملات نیز تقریباً غیرممکن است.

ارتباط بلاکچین و بیت کوین چیست؟

هدف بلاکچین، ساخت بستری جهت ثبت و پخش اطلاعات بدون اجازه دست‌کاری در آن اطلاعات می‌باشد. درک این مفهوم بدون نگاه کردن به کاربرد این تکنولوژی در دنیای واقعی کمی سخت است، پس بیایید ببینیم ساده‌ترین کاربرد تکنولوژی بلاکچین در دنیای واقعی چگونه کار می‌کند.

تکنولوژی بلاکچین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر (Stuart Haber) و اسکات استورنِتا (W. Scott Stornetta) ترسیم شد.

این دو محقق می‌خواستند سیستمی را پایه‌گذاری کنند که در آن مدارک با تمبرهای زمانی نشانه‌گذاری شد و قابلیت تغییر (ویرایش) در آنها وجود نداشته باشد.

اما تقریباً دو دهه طول کشید تا با عرضهٔ بیت کوین در ژانویه سال 2009، شاهد اولین کاربرد این تکتولوژی در دنیای واقعی باشیم.

پروتکل بیت کوین نیز براساس بلاکچین ساخته شده است. در برگه تحقیقاتی‌ای که رمزازها را معرفی می‌کند، خالق بیت کوین با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو بیت کوین را “سیستمی الکترونیکی و جدید که کاملاً پایاپای است، و هیچ طرف سومی در معاملات دخیل نخواهد بود” توصیف کرد.

در اینجا شاهد نحوهٔ عملکرد آن خواهید بود.

در ارزهای چاپی (کاغذی)، استفاده از ارز منوط به کنترل و تأیید مراکز حکومتی می‌باشد – معمولاً بانک‌ها و دولت‌ها – در حالی که بیت کوین متعلق به‌هیچ شخص یا گروه خاصی نیست.

در بیت کوین تراکنش‌های شما توسط شبکه‌ای از کامپیوترها مورد تأیید قرار می‌گیرد. این توضیح به‌خوبی مفهوم “غیرمتمرکز بودن” بیت کوین را آشکار می‌کند.

تراکنش‌های بیت کوین چگونه کار می‌کنند؟

وقتی که یک شخص به دیگری در ازای کالا بیت کوین می‌پردازد، کامپیوترهای موجود در شبکه با یکدیگر برای تأیید کردن تراکنش شما به‌رقابت می‌پردازند. برای انجام این کار، کاربران برنامه را روی کامپیوترهایشان اجرا می‌کنند تا بتوانند مسائل پیچیدهٔ ریاضی – هَش – را محاسبه کنند.

وقتی که کامپیوتر این مسئله را با هَش کردن یک بلوک (پیدا کردن هَش آن بلاک) حل می‌کند، کار الگوریتمی انجام شده توسط آن کامپیوتر، تراکنش را مورد تأیید قرار می‌دهد.

همان طور که بالاتر اشاره کردیم، تراکنش تکمیل شده به‌صورت عمومی ثبت شده و در یکی از بلوک‌های مجموعهٔ بلاکچین ذخیره می‌گردد، نقطه‌ای که در آن این اطلاعات غیرقابل‌تغییر می‌شوند.

در مورد بیت کوین، و بیشتر انواع دیگر بلاکچین‌ها، به کامپیوترها به‌خاطر موفقیت‌شان در تأیید بلوک‌ها رمز ارز هدیه می‌گردد. این عمل در اصطلاح عام “استخراج – Mining” نام دارد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استخراج بیت کوین می‌توانید از مطلب آموزشی «استخراج بیت کوین» دیدن نمایید.

هرچند این تراکنش‌ها به‌صورت عمومی در بلاکچین ثبت می‌شوند، اطلاعات کاربران به‌صورت کامل ثبت و آشکار نمی‌گردد.

برای انجام یک تراکنش در شبکهٔ بیت کوین، دو طرف معامله باید برنامه‌ای تحت عنوان “کیف پول یا والِت – Wallet” را اجرا کنند.

هر کیف پول از دو کلید اختصاصی و رمزنگاری شده تشکیل شده است. یکی از  آن‌ها کلید عمومی بوده و دیگری کلید خصوصی نام دارد.

کلید عمومی مکانی است که این تراکنش‌ها در آنجا ذخیره و برداشت می‌شوند. همچنین این کلید در دفتر کل بلاکچین به‌عنوان امضای دیجیتال کاربر به‌نمایش درمی‌آید.

اگر یک کاربر مقداری بیت کوین را به‌ازای انجام کاری دریافت کرده باشد، تنها با استفاده از همتای خصوصی کلید عمومی است که می‌تواند برداشت را از حسابش انجام دهد.

کلید عمومی یک کاربر نسخه‌ای کوتاه شده از کلید خصوصی او می‌باشد، کلیدی که از الگوریتم‌های پیچیده ریاضیاتی حاصل شده است.

هرچند، با توجه به پیچیده بودن معادلات، ساخت یک کلید خصوصی از یک کلید عمومی تقریباً غیرممکن است. به همین خاطر است که تکنولوژی بلاکچین را محرمانه می‌دانند.

بهترین کیف پول‌ های بیت کوین در سال 2020 کدامند؟

مبانی کلیدهای عمومی و خصوصی

یک توضیح ساده شده برای‌تان داریم. می‌توانید به کلید عمومی مثل یک کمد مدرسه‌ای و به کلید خصوصی به‌عنوان قفل روی در آن نگاه کنید.

معلمان و دانش‌آموزان می‌توانند بر روی درِ این کُمد نوت‌هایی را بچسبانند. اما تنها کسی که می‌تواند محتویات این جعبه را که در واقع وسایل درون آن هستند به‌دست آورد شما هستید که کلید خصوصی را در دست دارید.

باید اشاره کرد که کلیدهای کمدهای مدرسه در دفاتر مدیریت نگهداری می‌کردند اما در شبکهٔ بلاکچین هیچ منبع ذخیره‌سازی مرکزی‌ای برای ذخیره کردن این کلیدهای خصوصی وجود ندارد.

به همین سبب اگر شخصی کلید خصوصی‌اش را گم کند، دیگر نمی‌تواند به بیت کوین‌های موجود در حسابش دسترسی داشته باشد.

این اتفاق برای جیمز هاوِل، یک مهندس IT رخ داد. او لپ تاپی که با آن 7500 بیت کوین را استخراج کرده بود به‌علت بی‌مصرف بودن بیت کوین‌ها (چندین سال پیش) و خراب شدن آن لپ‌تاپ در سایت EBAY فروخته بود.

چند سال بعد، ارزش دارایی‌های وی به 127 میلیون  دلار رسید، اما او دیگر به کلید خصوصی‌اش دسترسی نداشت تا بتواند دارایی‌هایش را نقد کند.

یک زنجیزهٔ منفرد عمومی

در شبکهٔ بیت کوین، بلاکچین نه تنها با همهٔ افراد به‌اشتراک گذاشته شده و همه از آن نگهداری می‌کنند، بلکه همگی نیز در استفاده از آن با یکدیگر توافق دارند.

هرگاه کاربری عضو شبکه می‌شود، کامپیوتر متصل شدهٔ او نسخه‌ای کپی‌شده از بلاکچین را دریافت و ذخیره‌سازی می‌کند.

این نسخه از بلاکچین در هر باری که یک بلوک جدیدی به شبکه اضافه می‌شود به‌روزرسانی گردیده و اطلاعات جدید در آن ثبت می‌گردد.

اما چه اتفاقی رخ خواهد داد اگر یک شخص با خطای انسانی و تلاش زیاد یک هکر، نسخه‌ای دست‌کاری شده و متفاوت نسبت به‌تمامی نسخه‌های بلاکچین موجود در دیگر کامپیوترها را دریافت کند؟

پروتکل بیت کوین احتمال وجود داشتن چند نسخه از بلاکچین‌ها را با فرایندی به نام “توافق عام – اجماع”  ضعیف می‌کند.

در حضور تعداد زیادی از نسخه‌های متفاوت از بلاکچین‌ها، این فرایند “طولانی‌ترین زنجیرهٔ موجود” را به‌عنوان زنجیرهٔ صحیح انتخاب می‌کند.

هر چه تعداد استفاده‌کنندگان از بلاکچین بیشتر شود، بلوک‌های با سرعت بیشتری به‌انتهای زنجیرها متصل خواهند شد.

با این منطق، بلاکچین مرجع همیشه بلاکچینی خواهد بود که بیشترین توافق در مورد آن در بین کاربران شبکهٔ بلاکچین وجود دارد.

پروتکل توافق عمومی – اجماع – یکی از قوی‌ترین جنبه‌های تکنولوژی بلاکچین می‌باشد، اما می‌تواند موجب یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های این شبکه نیز باشد.

از لحاظ تئوریک، این شبکه ضدهک می‌باشد

از جنبه تئوری، این امکان برای یک هکر وجود دارد تا با به‌دست گرفتن کنترل 51 درصد از شبکه، از شبکهٔ بلاکچین بهره ببرد.

برای این که ببینید چطور این اتفاق ممکن است، به ادامهٔ متن توجه کنید. بیایید در نظر بگیریم که تعداد 5 میلیون کامپیوتر در شبکهٔ بیت کوین وجود دارند، این عدد بسیار کمتر از حد واقعی می‌باشد.

برای به‌دست آوردن کنترل بیشتر شبکه، هکر باید کنترل حداقل 2 میلیون و 501 هزار از آن کامپیوترها را به‌دست بگیرد.

با انجام این کار، هکر یا گروه طراح حملات، می‌توانند در پروسه ثبت تراکنش‌های جدید تداخل‌هایی را ایجاد کنند. آنها می‌توانند یک معامله را انجام داده و پول را به خود برگردانند، در این صورت گویا هیچ بیت کوینی از حساب آنها خارج نشده است.

این آسیب‌پذیری که تحت عنوان “دو بار خرج کردن” شناخته می‌شود، معادل دیجیتالی جعل کردن ارزهای چاپی می‌باشد و بدین روش کاربران می‌توانند بیت کوین‌هایشان را 2 بار خرج کنند.

انجام چنین حملاتی به‌خصوص در بلاکچینی با اندازهٔ بلاکچین بیت کوین بسیار دشوار هستند، زیرا این حملات نیازمند به‌دست گرفتن کنترل میلیون‌ها کامپیوتر می‌باشد.

زمانی که بیت کوین در سال 2009 معرفی شد و تعداد کاربران آن چند ده نفر بودند، به‌دست گرفتن کنترل این شبکه بسیار آسان‌تر بود. این ویژگی بلاکچین به‌عنوان یک نقطه ضعف برای رمز ارزهای تازه‌کار شناخته می‌شود.

ترس کاربران از حملات 51 درصد می‌تواند باعث ایجاد محدودیت‌هایی در مسیر ایجاد انحصار بر روی شبکهٔ بلاکچین باشد.

در مقالهٔ “طلای دیجیتال: بیت کوین و داستان‌های پشت پرده از سوءِاستفاده‌ها و میلیونرهایی که تلاش در اختراع دوباره پول دارند.” به قلم ژورنالیست روزنامه نیویورک تایمز ناتانیل پاپر (Nathaniel Popper)، او دربارهٔ گروهی از کاربران که با نام “Bitfury” سخن می‌گوید که با کنار هم قرار دادن هزاران کامپیوتر با قدرت پردازشی بسیار بالا “به این عملیات ساخت استخر استخراج – pooling – هم اطلاق می‌گردد” سعی می‌کنند تا موضعی رقابتی در بلاکچین را به‌دست بیاورند.

هدف آنها استخراج بیشترین تعداد بلوک‌های ممکن می‌باشد تا بتوانند بیت کوین‌های بیشتری را به‌دست بیاورند، که در آن زمان هر یک از آنها ارزشی برابر با 700 دلار داشتند.

استخر استخراج بیت کوین

مهار Bitfury

در ماه مارس سال 2014، Bitfury در موقعیتی قرار گرفت که قدرت پردازشی مجموعه‌اش بیش از 50 درصد از کل قدرت پردازشی کل شبکه شد.

به‌جای ادامه دادن به افزایش کنترل بر شبکه، Bitfury تصمیم به خودتنظیمی و کاهش سهمش از شبکه تا 40 درصد نمود.

Bitfury می‌دانست که در صورتی که کنترل در شبکه بیش از این مقدار شود، ارزش بیت کوین به دلیل فروش بیش از حد ناشی از ترس حملات 51 درصد افت خواهد کرد.

به‌بیانی دیگر، اگر کاربران ایمان خود را به بلاکچین از دست بدهند، ریسک این وجود دارد که اطلاعات موجود در این شبکه به‌طور کامل بی‌ارزش شوند.

کاربران بلاکچین، در آن صورت، تنها می‌توانند قدرت پردازشی‌شان را تا حدی افزایش دهند تا جلوی از دست رفتن سرمایه‌شان را بگیرند.

کاربردهای عملی بلاکچین چیست؟

بلوک‌های بلاکچین اطلاعاتی در مورد نقل‌وانتقالات مالی ذخیره می‌کنند. بلاکچین در واقع یک تکنولوژی بسیار کاربردی و یک راه قابل‌اتکا جهت ذخیره‌سازی اطلاعات در مورد هر نوع تراکنش دیگری نیز محسوب می‌شود.

در واقع، تکنولوژی بلاکچین می‌تواند برای ذخیره‌سازی اطلاعات در مورد معاملات دارایی‌ها، نقاط توقف در زنجیرهٔ تأمین و یا حتی رأی‌های کاندیداهای انتخابات مورد استفاده قرار بگیرد.

شبکهٔ خدمات تخصصی دیلویت (Deloitte) در نظرسنجی اخیر خود از 1000 کمپانی در 7 کشور دربارهٔ استفاده از تکنولوژی بلاکچین در کسب‌وکارشان به‌نتایج جالبی دست یافت.

این نظرسنجی‌ها نشان داد که حدود 34 درصد از این کمپانی‌ها قبل‌تر نیز از تکنولوژی بلاکچین در کسب‌وکارشان بهره برده بودند و به استفاده از آن ادامه می‌دهند، در حالی که 41 درصد دیگر نیز انتظار داشتند تا از این تکنولوژی در 12 ماه آینده بهره‌برداری کنند.

به‌علاوه، نزدیک 40 درصد از کمپانی‌های این نظرسنجی گزارش دادند که تمایل به سرمایه‌گذاری حداقل 5 میلیون دلار و یا بیشتر را در تکنولوژی بلاکچین در سال آینده دارند. در ادامه تعدادی از محبوب‌ترین کاربردهای بلاکچین‌ها را بررسی می‌کنیم.

کیف پول بلاکچین چیست؟

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در بانک‌ها

احتمالاً هیچ کسب‌وکاری نمی‌تواند به‌اندازهٔ بانک‌ها از مزیت‌های تکنولوژی بلاکچین بهره ببرد. مؤسسات مالی تنها در ساعات کاری و در 5 روز کاری طی هفته کار می‌کنند.

این بدین معنی است که اگر شما قصد پرداخت یک چک را در ساعت 6 عصر روز جمعه داشته باشید، احتمالاً باید تا صبح روز دوشنبه صبر کنید تا پول از حساب‌تان برداشت شود.

حتی اگر پرداخت خود را در ساعات کاری نیز انجام دهید، تراکنش شما بین 1 تا 3 روز به‌طول خواهد انجامید زیرا حجم تراکنش‌هایی که بانک باید تأیید کند بسیار بالا می‌باشند. از سویی دیگر، بلاکچین هرگز تعطیلی ندارد.

با استفاده از تکنولوژی بلاکچین در بانک‌ها، مشتریان می‌توانند شاهد پروسهٔ تأیید شدن تراکنش‌هایشان در بازهٔ زمانی 10 دقیقه‌ای باشند.

تقریباً همان مدت‌زمانی که طول می‌کشد تا یک بلوک به شبکهٔ بلاکچین افزوده گردد. این بازه زمانی 10 دقیقه‌ای نیز هیچ وابستگی‌ای به ساعات کاری یا روزهای هفته ندارد.

با بلاکچین، بانک‌ها همچنین این فرصت را پیدا می‌کنند تا منابع مالی را با سرعت و امنیت بیشتری بین مؤسسات گوناگون مبادله نمایند.

در کسب‌وکار معامله‌گری سهام نیز برای مثال، شاهد به طول انجامیدن پروسهٔ پرداخت تا سه روز هستیم و یا حتی بیشتر، به خصوص اگر این بانک‌ها معاملات بین‌المللی داشته باشند.

این بدین معنی است که پول و سهام شما در طی این مدت در بانک راکد خواهند ماند.

با توجه با مقدار مبالغ درگیرشده در این حین، حتی اگر انتقال این مبلغ پول در طی روزهای کمی نیز انجام شود، باز شاهد به‌وجود آمدن ریسک‌ها و هزینه‌های قابل‌توجهی خواهیم بود.

سانتاندر که یک بانک اروپایی است، ذخایر قانونی‌ای در حدود 20 میلیارد دلار در سال دارد. کَپ جِمینای (Capgemini) که یک مؤسسه مشاوره فرانسوی است، تخمین می‌زند که مشتریان می‌توانند سالانه مبلغ 16 میلیارد دلار از هزینه‌های بانکی را با استفاده از برنامه‌های بلاکچین‌محور کاهش دهند.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در دنیای رمز ارزها

بلاکچین بستر رمز ارزهایی مانند بیت کوین را شکل داده است. همان گونه که پیشتر اشاره کردیم، ارزهایی مانند دلار ایالات متحده آمریکا توسط یک مرکز قدرتی که معمولاً شامل دولت و بانک‌ها می‌شود، مورد تنظیم و تأیید قرار می‌گیرد.

در یک سیستم با حضور قدرتی مرکزی، اطلاعات و پول مشتریان عملاً در دست بانک‌ها و دولت می‌باشد. اگر بانکِ عامل ورشکست شود و یا دولت مرکزی دولتی غیرمتعادل باشد، ارزش ارز آنها در معرض خطر می‌باشد. تمام این‌ها نگرانی‌هایی می‌باشند که بیت کوین آنها را حل کرده است.

بلاکچین با پخش کردن عملیات بانکداری خود در سطح یک شبکهٔ وسیع از کامپیوترها، به بیت کوین و دیگر رمز ارزها این اجازه را داده است تا بدون نیاز به کنترل قدرتی مرکزی به فعالیت بپردازند.

این نه تنها ریسک‌ها را از بین می‌برد بلکه باعث از بین رفتن بسیاری از هزینه‌های پروسه‌ای و کارمزدی می‌گردد.

همچنین این امکان را به کشورهایی با ارزهای بی‌ثبات می‌دهد تا از ارزی باثبات و با کاربردهای بیشتر و شبکه‌ای وسیع‌تر از افراد و مؤسسات پذیرنده برای انجام کسب‌وکار استفاده کنند.

این افراد و مؤسسات می‌توانند در داخل کشور و یا در سطح بین‌المللی باشند. این قضیه هدف نهایی بیت کوین می‌باشد.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در بهداشت و درمان

کارکنان بخش بهداشت و درمان می‌توانند از خاصیت اهرمی بلاکچین بهره برده و اطلاعات و سوابق بیماران را با امنیت بیشتری ذخیره‌سازی کنند.

زمانی که یک سابقهٔ پزشکی ساخته شده و امضا می‌گردد، می‌تواند وارد شبکهٔ بلاکچین شود. این شبکه به بیماران این اطمینان را می‌دهد که این سوابق قابل دست‌کاری و تغییر نیستند.

این اطلاعات بهداشتی و درمانی می‌تواند رمزنگاری شده و در بلاکچین با یک کلید خصوصی نگهداری شوند. بدین ترتیب این اطلاعات تنها توسط افرادی خاص می‌توانند مورد دسترسی قرار گیرند که این مسأله خود باعث افزایش سطح امنیت و اختفای این اطلاعات می‌شود.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در نگهداری سوابق ساختمان‌ها و زمین

اگر تا به حال زمانی را در دفتر ثبت اسناد محلی‌تان گذرانده باشد، حتماً می‌دانید که پروسهٔ ثبت اسناد مربوط به زمین و ساختمان بسیار سخت و در عین حال کم‌بازده می‌باشد.

امروزه، یک سند قانونی فیزیکی باید به‌دست یک کارمند دولتی در  دفاتر دولتی ثبت اسناد برسد. جایی که این اطلاعات باید به‌صورت دستی وارد دیتابیس و فهرست عمومی شود.

در زمینهٔ مشاجرات زمین و املاک، ادعاهای مطرح‌شده در زمینهٔ املاک باید با فهرست عمومی مطابقت داده شوند.

این پروسه نه تنها زمان‌بر و هزینه‌بر است، بلکه عاری از خطای انسانی نیز نمی‌باشد و عدم دقت کافی، می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در زمینهٔ ردیابی مالکیت املاک شود.

بلاکچین این پتانسیل را دارد تا نیاز به اسکن مدارک و ردیابی فایل‌های فیزیکی در دفتر اسناد رسمی را به‌طور کامل حذف کند.

اگر مالکیت زمین و ساختمان‌ها در شبکهٔ بلاکچین ثبت شده و مورد تأیید قرار بگیرند، مالکان می‌توانند این اعتماد را داشته باشند که اسناد قانونی آنها معتبر و دائمی خواهند ماند.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در قراردادهای هوشمند

یک قرارداد هوشمند یک کُد کامپیوتری می‌باشد که در داخل شبکهٔ بلاکچین ساخته شده است تا مذاکرات برای رسیدن به توافق را تسهیل کرده و یا تأیید نماید.

قراردادهای هوشمند تحت یک سری شرایط کار می‌کنند که کاربران در مورد آن به توافق می‌رسند. زمانی که موارد توافق شده در قراردادها تأمین می‌شوند، بندهای قرارداد به‌صورت خودکار اجرایی می‌گردند.

برای مثال، در نظر بگیرید که من صاحب آپارتمانی هستم و می‌خواهم آن را به شما اجاره بدهم. من توافق می‌کنم که کلید درِ ورودی را در ازای پرداختِ مبلغ پیش‌پرداختِ تعیین‌شده در اختیار شما بگذارم.

هر دوی ما باید سهم توافق‌شدهٔ خود را به قرارداد هوشمند بفرستیم، این قرارداد هوشمند موارد ارسال‌شده را نگهداری می‌کند.

اگر یکی از طرفین تعهد خود را انجام ندهد، سیستم قرارداد هوشمند مورد ارسالی شما (یا مبلغ ارسالی‌تان) را به شما بازمی‌گرداند. این باعث حذف هزینه‌های حق‌العمل طرف سوم در چنین مواردی می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد قراردادهای هوشمند می‌توانید از مطلب آموزشی «قراردادهای هوشمند چیست؟» دیدن نمایید.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در زنجیرهٔ تأمین

تأمین‌کنندگان می‌توانند از بلاکچین برای ثبت مبدأ منابعی که برای‌شان پول پرداخت کرده‌اند استفاده کنند. این به کمپانی‌ها اجازه می‌دهد تا اصل بودن کالاهای خود را در کنار برچسب‌هایی مانند اورگانیک، محلی و کسب حلال تأیید کنند.

همان طور که وب‌سایت فوربز در گزارشی با عنوان “حرکت صنایع غذایی به‌سمت استفاده از بلاکچین” اشاره کرد، شرکت‌های فعال در این صنعت از این تکنولوژی برای افزایش دقت در ردیابی محصولات در مسیر و بالاتر بردن امنیت محصولات از مزرعه تا مشتری استفاده خواهند کرد.

استفاده از تکنولوژی بلاکچین در رأی‌گیری‌ها

رأی‌گیری با استفاده از تکنولوژی بلاکچین پتانسیل حذف تقلب در انتخابات و افزایش ناگهانی شرکت‌کنندگان را دارد، همان طور که در انتخابات ماه نوامبر سال 2018 در ایالت ویرجینیای غربی از آن استفاده شد.

هر رأی به‌شکل یک بلوک در شبکه بلاکچین ذخیره می‌شود که این مسأله خود باعث جلوگیری از ایجادِ تغییرات و یا تقلب می‌شود.

پروتکل بلاکچین همچنین شفافیت را در پروسهٔ انتخاباتی حفظ می‌کند و باعث کاهش پرسنل مورد نیاز برای اداره کردن روند انتخاباتی شده و نتایج مورد نیاز مقامات عالی‌رتبه را به‌سرعت تأمین می‌کند.

مزایا و معایب تکنولوژی بلاکچین

با وجود تمام این پیچیدگی‌ها، پتانسیل بلاکچین به‌عنوان یک سیستم غیرمتمرکز ثبت اطلاعات تقریباً بدون مرز می‌باشد.

از سطح بالاتر محرمانه‌گی اطلاعات کاربران تا امنیت بیشتر شبکه تا هزینه‌های پایین‌تر پردازش اطلاعات و خطاهای کمتر، تکنولوژی بلاکچین عملکردی فراتر از انتظار را در موارد مذکور ارائه می‌نماید.

مزایا:

1. دقت پروسه‌ها با حذفِ دخالت انسان در فرایند تأییدیه افزایش یافته است.
2. هزینه‌ها با حذفِ طرف سوم در انجام تأییدیه‌ها کاهش یافته است.
3. غیرمتمرکز بودن کار را برای ایجاد تغییر و تقلب در شبکه بسیار سخت‌تر می‌کند.
4. تراکنش‌ها امن، محرمانه و مؤثر صورت می‌گیرند.
5. شفافیت زیادی در این تکنولوژی وجود دارد. (شفافیت در عین حفظ حریم خصوصی کاربران.)

معایب:

1. این تکنولوژی هزینه‌های قابل‌توجهی دارد (به‌خصوص در فرایند استخراج بیت کوین‌ها.)
2. تراکنش‌های پایینی در هر ثانیه در آن انجام می‌شود.
3. سابقهٔ استفاده در فعالیت‌های نامشروع را دارد.
4. امکان هک شدن در آن وجود دارد. (به‌خصوص در شبکه‌هایی با تعداد اعضای پایین و با توجه به قانون حمله 51 درصد.)

ویژگی‌های جذاب تکنولوژی بلاکچین برای صاحبان کسب‌وکارها را با جزئیات بیشتر در ادامه بررسی می‌کنیم.

دقتِ زنجیره

تراکنش‌هایی که در شبکهٔ بلاکچین انجام می‌شوند توسط هزاران یا میلیون‌ها کامپیوتر مورد تأیید قرار می‌گیرند. این باعث حذف شدن هرگونه دخالت انسانی در طی فرایند صدور تأییدیه می‌شود.

این خود سبب کاهشِ خطاهای انسانی و افزایش دقت در ثبت اطلاعات می‌شود. حتی اگر یک کامپیوتر در شبکه نیز اشتباه محاسباتی داشته باشد، این اشتباهات تنها بر روی یک کپی از هزاران یا میلیون‌ها کپی از بلاکچین اعمال خواهد شد.

برای این که این خطا در شبکه تأثیرگذار باشد، باید عیناً در (حداقل) 51 درصد از دیگر کامپیوترهای شبکه نیز رخ دهد که چنین اتفاقی تقریباً غیرممکن است.

کاهش هزینه‌ها

به‌طور معمول، مردم مبلغی پول به بانک‌ها برای تأییدِ یک تراکنش، مبلغی به مسئول دفتر ثبت برای امضای یک سند و یا مبلغی به یک کشیش برای اجرای مراسم عروسی می‌پردازند.

بلاکچین هرگونه نیاز به تأییدیه طرف سوم را از بین برده و طبیعتاً با این حذف، هزینه‌های آنها نیز حذف می‌شوند. مالکان کسب‌وکارها باید مبلغ کوچکی را تحت عنوان “کارمزد” به بانک‌ها جهت پردازش تراکنش‌شان بپردازند.

از سویی دیگر، از آنجایی که بیت کوین هیچ مرکز مدیریتی‌ای ندارد و “غیرمتمرکز” است، تقریباً هیچ‌هزینه‌ای را بابت کارمزد تأیید تراکنش‌ها دریافت نمی‌کند.

غیرمتمرکز بودن

بلاکچین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مرکز ذخیره‌سازی نمی‌کند. بلکه، اطلاعات بلاکچین کپی شده و در سراسر شبکه پخش می‌شود.

هرگاه یک بلوک جدید به بلاکچین می‌پیوندد، هر کامپیوتری که در شبکه وجود دارد به‌روزرسانی‌ای را دریافت می‌کنند که بازتاب‌دهندهٔ این تغییرات در بلاکچین می‌باشد.

با پخشِ این اطلاعات در سرتاسر یک شبکه، به‌جای ذخیره کردن تمامی اطلاعات در یک مرکز، ایجاد تغییرات را در بلاکچین سخت‌تر می‌کند.

اگر یک کپی از بلاکچین به‌دست یک هکر بیفتد، او تنها صاحب یک کپی ساده از اطلاعات خواهد شد و اطلاعات موجود در شبکه، به‌خطر نخواهند افتاد.

انجام معاملات مؤثر

تراکنش‌هایی که توسط یک قدرت مرکزی اداره و انجام می‌شوند می‌توانند تا چند روز به‌طول بیانجامند. اگر شما بخواهید تا چکی را در عصر روز جمعه پرداخت کنید، باید (حداقل) تا صبح روز دوشنبه صبر کند.

در حالی که مؤسسات مالی تنها در طی ساعات و روزهای کاری به فعالیت می‌پردازند، شبکهٔ بلاکچین به‌صورت 24 ساعته در تمام روزهای هفته بدون تعطیلی مشغول به‌کار است.

تراکنش‌ها می‌توانند در طی 10 دقیقه تأیید شده و پس از چند ساعت نیز کاملاً امن شناسایی شوند. این مورد به‌خصوص در معاملات بین ارزی بسیار کاربردی است.

زیرا این معاملات به‌علت تفاوت در مناطق زمانی و نیاز به تأیید تمامی طرفین درگیر در نقل‌وانتقال بسیار بیشتر از تراکنش‌های معمول به‌طول می‌انجامند.

تراکنش‌های محرمانه

بسیاری از شبکه‌های بلاکچین به‌صورت پایگاه‌های دادهٔ عمومی فعالیت می‌کنند، این بدین معنی است که هر شخصی با دسترسی به اینترنت می‌تواند لیستی از سوابق تراکنش‌های صورت گرفته در شبکه را ببیند.

هرچند کاربران می‌توانند به جزئیات تراکنش‌ها دسترسی داشته باشند، اما توانایی دسترسی به اطلاعات هویتی اشخاص انجام‌دهندهٔ تراکنش را نخواهند داشت.

این فکر اشتباه وجود دارد که تمامی تراکنش‌ها در شبکهٔ بیت کوین ناشناس می‌باشند، در واقع اطلاعات مهم به همهٔ افراد نمایش داده نشده و محرمانه می‌باشد.

زمانی که یک کاربر تراکنشی را انجام می‌دهد، کُد مخصوص آن کاربر یا همان کلید عمومی‌اش به‌جای اطلاعات شخصی و محرمانه در بلاکچین ثبت می‌گردد.

از سویی دیگر نیز هویت یک شخص همچنان متصل به آدرس بلاکچینی او می‌باشد، این باعث جلوگیری از به‌دست آوردن اطلاعات شخصی افراد توسط هکرها در حین حملات هک می‌شود. در حالی که در طی حملات هک به بانک‌ها کلیهٔ اطلاعات افراد در دسترس هکرها قرار می‌گیرد.

تراکنش‌های امن

زمانی که اطلاعات یک تراکنش ثبت می‌شود، اصل بودن آن اطلاعات باید توسط شبکهٔ بلاکچین مورد تأیید قرار بگیرد.

هزاران یا میلیون‌ها کامپیوتر در شبکه برای تأییدِ اطلاعات تراکنش شما با یکدیگر به‌رقابت می‌پردازند. پس از اینکه یک کامپیوتر اطلاعات تراکنش شما را تأیید نمود، این اطلاعات به شبکهٔ بلاکچین در قالب یک بلوک اضافه می‌گردد.

هر بلوک در بلاکچین دارای هَش مخصوص به‌خودش می‌باشد، به‌علاوهٔ هَش مخصوص به بلوک قبلی خود. زمانی که اطلاعات این بلوک‌ها به هر نحوی مورد تغییر قرار گیرند، کُد هَش آن بلوک تغییر می‌کند.

در حالی که کُد هَش بلوک بعدی تغییری نخواهد کرد. این تفاوت در هَش‌ها ایجاد تغییرات در اطلاعات ثبت‌شده در بلوک‌ها را در شبکه بلاکچین بسیار دشوار می‌کند.

شفافیت

با وجود این که تمامی اطلاعات خصوصی افراد در این شبکه به‌صورت محرمانه نگه‌داشته می‌شود، اما این تکنولوژی به‌صورت متن باز بوده و کُد سورس‌های آن در اختیار عموم قرار دارند.

این بدین معنی است که هر کاربری در شبکهٔ بلاکچین می‌تواند کُدهای موجود در این سیستم را به‌شکلی که می‌خواهد عوض کند، البته تغییرات در شبکه زمانی ایجاد خواهد شد که جمع کثیری از دیگر کاربران نیز با تغییر مدنظر او موافق باشند یا به عبارتی بخش بزرگی از قدرت پردازشی شبکه از او حمایت کنند.

قرار دادن اطلاعات به‌صورت متن باز در بلاکچین شانس ایجاد تغییر در این شبکه را بسیار کاهش داده است. و اگر تغییری نیز رخ دهد، توسط شبکه به‌سرعت مورد شناسایی و اصلاح قرار خواهد گرفت.

معایب بلاکچین

با وجود این که شبکهٔ بلاکچین دارای مزایای چشم‌گیری می‌باشد، اما چالش‌های قابل‌توجهی نیز پیش‌روی خود می‌بیند.

موانع سر راه استفاده از تکنولوژی بلاکچین تنها موارد تکنیکالی نیستند بلکه مانع اصلی، دولت‌ها و سیاست‌های کنترلی آنها می‌باشند.

برای بیشتر بخش‌ها، نیازمند هزاران ساعت از طراحی نرم‌افزاری و توسعهٔ بک اِند جهت سازگار و درگیر کردن تکنولوژی بلاکچین در شبکه‌های کسب‌وکارهای امروزی هستیم. در ادامه به تعدادی از چالش‌هایی که در راه استفاده گسترده از بلاکچین وجود دارند اشاره می‌کنیم.

هزینهٔ تکنولوژی

با وجود این که بلاکچین سبب ذخیره شدن هزینه‌های مورد نیاز برای انجام تراکنش‌ها (یا همان کارمزدها) می‌شود، اما این تکنولوژی اصلاً رایگان نمی‌باشد.

سیستم اثبات کاری که بیت کوین برای تأییدِ تراکنش‌هایش از آن استفاده می‌کند، مقدار وسیعی از توان پردازشی را مصرف می‌نماید.

در دنیای واقعی، قدرت پردازشی تمامی کامپیوترهای شبکهٔ بیت کوین چیزی نزدیک به‌قدرت پردازشی سالانه کشور دانمارک می‌باشد.

همهٔ این قدرت پردازشی نیز نیازمند هزینه‌های انرژی فراوانی می‌باشد. تحقیقات اخیر کمپانی Elite Fixtures نشان می‌دهد که هزینهٔ استخراج هر بیت کوین در مناطق مختلف به شدت متفاوت است، این رقم از تنها 531 دلار تا رقم حیرت‌انگیز 26170 دلار متغیر می‌باشد.

با توجه به میانگین هزینهٔ ابزارآلات در ایالات متحده، این عدد به 4758 دلار می‌رسد. جدا از هزینه‌های لازم برای استخراج بیت کوین، کاربران هزینه‌های برق خود را با روشن گذاشتن کامپیوترهای خود و تأیید کردن تراکنش‌ها بیشتر از قبل می‌کنند.

به همین دلیل است که هنگامی که ماینرها بلوک جدیدی را به شبکه می‌افزایند، مقداری کافی از بیت کوین به آنها پاداش داده می‌شود که ارزش وقت و هزینهٔ صرف‌شدهٔ آنها را داشته باشد.

در مورد بلاکچین‌های دیگری که در رمز ارزها مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، باید به ماینرها به نحوی دیگر پاداش داد تا آنها انگیزه خود را برای ادامهٔ تأیید کردن تراکنش‌ها حفظ کنند.

سرعت ناکافی

بیت کوین یک منبع مطالعاتی عالی برای بررسی کاستی‌های احتمالی بلاکچین می‌باشد. سیستم اثبات کار بیت کوین نیازمند 10 دقیقه زمان برای اضافه کردن هر بلوک به شبکهٔ بلاکچین می‌باشد.

با این سرعت، شبکهٔ بلاکچین می‌تواند تنها 7 تراکنش در ثانیه را تأیید کند. (با واحد تراکنش بر ثانیه – Transaction Per Second/ TPS).

با وجود اینکه دیگر رمز ارزها مانند اتریوم (با سرعت 20 TPS) و بیت کوین کَش (با سرعت 60 TPS) از بیت کوین بهتر عمل می‌کنند، اما هنوز فاصلهٔ بسیار زیادی با مؤسساتی مانند ویزا دارند. این کمپانی مشهور در هر ثانیه 24.000 تراکنش را تأیید می‌کند.

فعالیت‌های غیرقانونی

همان گونه که محرمانه‌گیِ موجود در شبکهٔ بیت کوین از اطلاعات کاربران حفاظت کرده و آنها را از خطر حملات هکینگ در امان نگه می‌دارد، همچنین باعث ایجاد فضای مناسبی برای انجام تراکنش‌های غیرقانونی برای بازارهایی سیاه در وب‌سایت‌هایی مانند “Silk Road” می‌شود.

جادهٔ ابریشم یک وب‌سایت فعال در دارک وِب بود که از ماه فوریه سال 2011 تا اکتبر سال 2013 و خاموش شدن توسط FBI به‌فعالیت می‌پرداخت.

این وب‌سایت اجازه مرورگری بدون رهگیری شدن و انجام پرداخت‌های غیرقانونی با استفاده از بیت کوین را می‌داد. قوانین فعلی ایالات متحده آمریکا مانع از ناشناس ماندن کامل کاربران در معاملات انجام شده در فضاهای معاملاتی آنلاین، مانند بلاکچین می‌شود. در آمریکا، صرافی‌های آنلاین ملزم به دریافت اطلاعات کامل کاربران در حین افتتاح حساب‌شان و تأیید هویت هر کاربر می‌باشند. علاوه بر این، باید تأیید شود که کاربر متقاضی در هیچ لیست سیاه دولتی یا لیست تروریستی‌ای قرار ندارد.

نگرانی‌های بانک‌های مرکزی

بسیاری از بانک‌های مرکزی، شامل فدرال رزرو (بانک مرکزی ایالات متحده آمریکا)، بانک کانادا و بانک انگلستان دست به انجام تحقیقات گسترده‌ای در خصوص رمز ارزها زدند.

با استناد به گزارش ماه فوریه سال 2015 بانک انگلستان، “تحقیقات بیشتری برای ابداع سیستمی که از تکنولوژی دفتر کل پخش‌شده (بلاکچین) تحت نظارت بانک‌های مرکزی استفاده می‌کند نیاز است. زیرا بانک‌های مرکزی می‌توانند این ارزها را کنترل کرده و از آنها در برابر حملات سیستماتیک حفاظت کنند.”

مستعد هَک بودن

رمز ارزهای جدید و شبکه‌های تازه‌کار بلاکچینی مستعد حملات 51 درصدی هستند. انجام این حملات به‌علت توان پردازشی مورد نیاز برای به‌کنترل درآوردن بخش اصلی شبکهٔ بلاکچینی بسیار سخت می‌باشد.

اما محقق علوم کامپیوتری دانشگاه نیویورک جوزف بونِئو می‌گوید که این حملات می‌توانند رخ دهند. بونِئو در سال گذشته گزارشی را منتشر کرد.

او در این گزارش تخمین زده بود که احتمال رخ دادن حملات 51 درصد در حال افزایش است. زیرا در حال حاضر هکرها به‌جای صرف هزینه‌های سنگین برای خرید تجهیزات پردازشی، می‌توانند با هزینه‌ای کمتر این سخت‌افزارها را اجاره کنند.

بلاکچین انتظار چه مواردی را در آینده می‌کشد؟

بلاکچین که طی یک پروژه تحقیقاتی در سال 1991 معرفی شد کم‌کم در حال نزدیک شدن به اواخر دههٔ دوم زندگی‌اش نزدیک می‌باشد.

مانند بسیاری از تکنولوژی‌های جدید هم‌سن خودش، شاهد بررسی‌های موشکافانهٔ زیادی در طی دو دهه اخیر بوده است، به‌همراه کسب‌وکارهایی که در سرتاسر دنیا وجود دارند و در حال اندیشیدن در مورد ظرفیت‌های این تکنولوژی و مسیری که این تکنولوژی در سال‌های آینده می‌پیماید هستند.

بلاکچین با داشتن تمامی کاربردهای مفیدی که در این مقاله برایتان ذکر کردیم، خودش را در سن 29 سالگی مطرح می‌کند.

آن هم در مقیاسی بزرگ به‌علت به‌کار گرفته شدن در بیت کوین و سایر رمز ارزها. بلاکچین کلمه‌ای شده است که از زبان همهٔ سرمایه‌گذاران در سرتاسر دنیا شنیده می‌شود، بلاکچین می‌تواند کسب‌وکارها و عملیات‌های دولتی را دقیق‌تر، بهینه‌تر و امن‌تر کند.

در حالی که آمادهٔ ورود به دههٔ سوم زندگی بلاکچین می‌شویم، دیگر این سؤال مطرح نیست که “آیا کمپانی‌های افسانه‌ای از این تکنولوژی استفاده خواهند کرد یا خیر؟” بلکه این سؤال مطرح است که “آنها کی از این تکنولوژی‌ها بهره خواهند جُست؟”