بستن معامله در بازارهای مالی چیست؟
بستن معامله در بازارهای مالی چیست؟
بستن یک پوزیشن اشاره به انجام دادن تراکنش یک اوراق بهادار دارد که درست متضاد پوزیشن باز است و در نتیجه آن را باطل می‌کند و احتمال خطر (exposure) ابتدایی آن را از بین می‌برد. بستن یک پوزیشن لانگ (Long position) در بورس مستلزم فروختن آن است، در حالی که بستن یک پوزیشن شورت (Short position) یک اوراق بهادار مستلزم خریدن دوباره آن است. گرفتن پوزیشن‌های آفست (Offset position) در سوآپ‌ها (Swap) نیز برای از بین بردن احتمال خطر (اکسپوژر) پیش از سررسید بسیار معمول است. بستن پوزیشن به‌عنوان «پوزیشن خنثی» نیز شناخته می‌شود.
اگر به طور اتفاقی با دیجی کوینر آشنا شده اید و هیچ اطلاعاتی در مورد بازار مالی ندارید پیشنهاد می‌کنیم قبل از مطالعه ادامه مطلب، مقاله «بازارهای مالی چیست؟» را مطالعه نمایید.
درک پوزیشن‌های بسته
زمانی که معامله‌گران و سرمایه‌گذاران در بازار تراکنش می‌کنند، در حال باز کردن یا بستن پوزیشن‌ها هستند. پوزیشن اولیه‌ای که سرمایه‌گذار برای یک اوراق بهادار می‌گیرد، یک پوزیشن باز است و این می‌تواند یا پوزیشن لانگ یا پوزیشن شورت روی دارایی باشد. برای اینکه از یک پوزیشن خارج بشود باید آن را ببندد.
بستن پوزیشن خلاف عملی است که پوزیشن را در ابتدا باز کرده است. برای مثال، سرمایه‌گذاری که سهام مایکروسافت (MSFT) خریده است، اوراق را در حساب خود نگه داشته است. زمانی که سهام را به فروش رسانده، او پوزیشن لانگ (خرید) خود را روی MSFT بسته است.
تفاوت بین قیمتی که پوزیشن اوراقی را باز کرده و قیمتی که با آن بسته شده، نشان‌دهندهٔ ضرر یا سود ناخالص پوزیشن اوراق بهادار است. پوزیشن‌ها می‌توانند برای دلایل مختلف زیادی بسته شوند، مثلاً برای گرفتن سود یا قطع ضرر، کاهش احتمال خطر، تولید پول و غیره. مثلاً سرمایه‌گذاری که می‌خواهد تعهد مالیاتی سود سرمایهٔ خود را خنثی کند، پوزیشن خود را در یک اوراق در حال ضرر می‌بندد تا ضرر تحقق یابد یا از آن ضرر بهره‌برداری کند.
زمان بین باز کردن و بستن یک پوزیشن اوراق بهادار نشان‌دهندهٔ دورهٔ نگهداری آن اوراق است. این دوره نگهداری بسته به ترجیح سرمایه‌گذار و نوع اوراق می‌تواند متفاوت باشد. برای مثال معامله‌گران روزانه معمولاً پوزیشن‌های خود را همان روز که باز کردند می‌بندند، در حالی که سرمایه‌گذاران بلندمدت ممکن است سهام آبی (Blue-chip) پوزیشن لانگ خود را سال‌ها بعد از آنکه باز کردند، ببندند.
ممکن است لازم نباشد سرمایه‌گذار برای اوراق بهاداری که دارای سررسید محدود یا تاریخ انقضا هستند، شروع به بستن پوزیشن کند، مانند اوراق قرضه یا اختیار معامله. در چنین مواردی، پوزیشن بسته به‌طور خودکار پس از سررسید اوراق قرضه یا انقضای اختیار معامله ایجاد می‌شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اوراق قرضه می‌توانید از مطلب آموزشی «اوراق قرضه چیست؟» دیدن نمایید.
در حالی که بیشتر بستن پوزیشن‌ها به اختیار سرمایه‌گذاران انجام می‌شود، پوزیشن‌ها گاهی به‌طور غیرارادی یا با زور بسته می‌شوند. برای مثال در مورد یک پوزیشن لانگ که در یک حساب مارجین نگهداری می‌شود، اگر قیمت سهام به‌شدت در حال کاهش باشد و سرمایه‌گذار نتواند مارجین اضافی مورد نیاز را تأمین کند ممکن است شرکت کارگزاری آن را ببندد. به همین ترتیب، یک پوزیشن شرت در زمان Short squeeze که قیمت‌ها به شدت بالا می‌روند ممکن است در معرض بازخرید باشد.
بستن یک پوزیشن می‌تواند به‌صورت کامل یا جزئی باشد. اگر اوراق بهادار غیرنقد باشند، ممکن است سرمایه‌گذار نتواند همهٔ پوزیشن‌های خود را در یک زمان با قیمت محدود تعیین‌شده ببندد. همچنین، یک سرمایه‌گذار ممکن است عمداً تنها بخشی از پوزیشن خود را ببندد. مثلاً یک معامله‌گر در بازار رمز ارزها که برای XBT (توکنی برای بیت کوین) سه پوزیشنِ باز دارد، تنها پوزیشن یکی از توکن‌ها را ببندد. برای این کار، او سفارش فروش یک XBT را می‌دهد و دو پوزیشن بازِ این رمز ارز برای او باقی می‌ماند.
نکات کلیدی بستن معامله:
- بستن پوزیشن به معنی بستن یک تراکنش با گرفتن پوزیشن وارونه آن است. در پوزیشن شورت، این یعنی خریدن سهام و در پوزیشن لانگ یعنی فروش سهام برای سودآوری.
- بستن پوزیشن معمولاً توسط یک معامله‌گر آغاز می‌شود اما در برخی موارد، ممکن است توسط شرکت کارگزاری بسته شود اگر شرایط ویژه‌ای ایجاد شود.
نمونه بستن معامله
فرض کنید یک سرمایه‌گذار پوزیشن لانگی در سهام ABC گرفته است و انتظار دارد که قیمت آن از تاریخ سرمایه‌گذاری خود 1.5 برابر افزایش یابد. سرمایه‌گذار پس از رسیدن قیمت به حد مطلوب، سرمایه‌گذاری خود را با فروش سهام به پایان می‌رساند.
