آیا بیت کوین مقیاس‌پذیر است؟
آیا بیت کوین مقیاس‌پذیر است؟
شما مقداری بیت کوین در کیف پولتان دارید و می‌خواهید آن را در خریدهای روزانه خود خرج کنید. اما در دنیایی که مسترکارت، ویزاکارت و سایر خدمات مالی هنوز بر بازار جهانی مسلط هستند، این وضعیت چگونه خواهد بود؟
مدت‌هاست که توانایی رقابت بیت کوین با سایر سیستم‌های پرداخت در دنیای رمز ارزها مطرح شده است. ساتوشی ناکاموتو به‌منظور جلوگیری از اسپم شبکه، به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کرد که اندازهٔ بلوک‌ها حدود یک مگابایت باشد. علاوه بر این، وی اقدام به طراحی مسئلهٔ نقدینگی بیت کوین نیز کرد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیت کوین می‌توانید از مطلب آموزشی «بیت کوین چیست و چه کاربردی دارد؟» دیدن نمایید.
از آنجایی که پردازش هر بلوک به‌طور متوسط ده دقیقه زمان می‌برد، تنها تعداد کمی از تراکنش‌ها می‌توانند به‌صورت هم‌زمان انجام شوند. برای سیستمی که بسیاری ادعا می‌کردند قابلیت جایگزینی پرداخت‌های فیات را دارد، این موضوع مانع بزرگی بود. در حالی که ویزاکارت قابلیت انجام 1700 تراکنش در یک ثانیه را دارد، بیت کوین تنها قابلیت پردازش 7 تراکنش را داراست. هرچه تقاضا برای پرداخت با بیت کوین افزایش یابد، ناچاراً منجر به افزایش کارمزدها شده و سودمندی بیت کوین نیز با محدودیت‌های بیشتری مواجه می‌شود.
بحث در خصوص مقیاس‌پذیری بیت کوین، موجی از نوآوری‌های فناوری را برای جستجو و یافتن راه‌حل این مسئله به راه انداخت. با وجود اینکه پیشرفت قابل‌توجهی در زمینهٔ مقیاس‌پذیری بیت کوین به‌دست آمده است اما هنوز هم راه‌حل ثابتی برای حل آن یافت نشده است.
در ابتدا از افزایش ابعاد بلوک به‌عنوان یک راه‌حل ساده برای حل این مسئله یاد می‌شد. اما اکنون مشخص شده که این راه‌حل به‌هیچ‌وجه ساده نخواهد بود.
نخست، هیچ اتفاق نظر روشنی در خصوص میزان افزایش بلوک وجود نداشت. برخی پیشنهادات مبنی بر افزایش ابعاد بلوک تا 2MB، برخی تا 8MB و برخی دیگر تا 32MB ارائه شدند.
تیم توسعه‌دهندهٔ بیت کوین این‌گونه استدلال می‌کند که هرچه ابعاد بلوک افزایش یابد، برق مورد نیاز ماینرها نیز افزایش یافته که خود این امر نیز ممکن است منجر به ضعیف‌تر شدن پروتکل غیرمتمرکزسازی شود. علاوه بر این، رقابت برای ساخت دستگاه‌های پُرقدرت ممکن است منجر به عدم سوددهی استخراج بیت کوین شود. همچنین، تعداد گره‌هایی که می‌توانند زنجیره بلوکی بسیار سنگین‌تری را اجرا کنند کاهش یافته و شبکه‌ای که بر غیرمتمرکزسازی تمرکز دارد را متمرکزتر کند.
دوم، همهٔ افراد با این روش برای تغییر موافق نیستند. زمانی که مشارکت به‌صورت غیرمتمرکز است چگونه می‌توانید سطح سیستم را ارتقا دهید؟ آیا همهٔ افراد می‌بایست نرم‌افزار بیت کوین خود را به‌روزرسانی کنند؟ در صورتی که ماینرها، گره‌ها و معامله‌گران به‌روزرسانی نشوند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟
و در آخر باید گفت که بیت کوین، بیت کوین است، چرا با آن سر و کله می‌زنید؟ اگر برخی افراد از بیت کوین خوش‌شان نمی‌آید، می‌توانند سکهٔ خود را راه‌اندازی کنند.
یکی از اولین پیشنهادات برای حل این مسئله در سال 2015 توسط توسعه‌دهنده‌ای به نام پیتر ویل ارائه شد. این پیشنهاد سگویت (Segwit) نام داشت که به معنای جداسازی امضای تراکنش‌هاست.
این فرآیند با تغییر در نحوهٔ ذخیره‌سازی داده‌ها، ظرفیت بلوک بیت کوین را بدون تغییر در اندازهٔ آن افزایش می‌دهد.
در آگوست 2017، سگویت از طریق سافت فورک بر روی شبکه بیت کوین قرار داده شد تا گره‌های ارتقا نیافته را سازگار کند. در حالی که بسیاری از کیف پول‌ها و سایر خدمات بیت کوین به‌تدریج در حال تنظیم نرم‌افزارهای خود هستند، سایرین به دلیل ریسک و هزینهٔ موجود در این بحث تمایلی به انجام این کار ندارند.
بسیاری از بازیگردانان این صنعت این‌گونه استدلال کرده‌اند که این سگویت دوام بسیاری نداشته و موفقیت زیادی کسب نخواهد کرد اما می‌تواند در کوتاه‌مدت به حل این مشکل کمک کند. در هر صورت، دیر یا زود بیت کوین مجدداً در برابر موانع رشد خود قد علم خواهد کرد.
در سال 2017 و مقارن با کنفرانس اجماع کوین دسک که در شهر نیویورک برگزار شد، روشی جدید با نام SegWit2X معرفی گردید. این ایده توسط بزرگترین صرافی‌ها مورد حمایت قرار گرفت. براساس این ایده مقرر شد تا ابعاد بلوک‌ها تا 2MB افزایش یابند. این کار باعث شد تا ظرفیت تراکنش‌ها هشت برابر شود.
سوای حل مسئله، این پیشنهاد موج عظیمی از ناهمانگی‌ها و مخالفت‌ها را با خود به همراه داشت. نحوهٔ رونمایی و عدم محافظت از پخش مجدد آن مشکلات بسیاری را به وجود آورد. دور شدن قدرت از توسعه‌دهندگان و هدایت آن به سمت ماینرها و کسب‌وکارها می‌تواند منجر به ایجاد شکاف در جامعه شود.
سایر فناوری‌های دیگر نیز به‌عنوان روشی بالقوه برای افزایش ظرفیت شبکه در حال توسعه هستند.
امضای اشنور (Schnorr) راه‌حلی برای تثبیت و تقویت داده‌ها ارائه می‌دهد و باعث کاهش فضای اشغال‌شده می‌شود و همچنین حریم خصوصی را بهبود می‌بخشد. اگر این امضاها با سگویت ترکیب شوند، امکان انجام تراکنش‌های بسیار بیشتری را آن هم بدون تغییر در اندازهٔ بلوک فراهم خواهند کرد.
اکنون این کار به سمت شبکه لایتنینگ یا صاعقه متمرکز شده و در حال پیشروی است. شبکهٔ لایتنینگ یک پروتکل در لایهٔ ثانویه بیت کوین است و زمانی که شرکت‌کنندگان شبکه آماده باشند، کانال‌هایی را برای انجام ریز تراکنش‌هایی که بر روی شبکه بیت کوین قرار می‌گیرند باز و آماده عملیات می‌کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لایتنینگ بیت کوین می‌توانید از مطلب آموزشی «شبکه لایتنینگ بیت کوین» دیدن نمایید.
به‌روزرسانی سگویت به آهستگی در سراسر شبکه گسترش می‌یابد و باعث افزایش ظرفیت تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌ها می‌شود.
در حال حاضر پیشرفتهای زیادی در روش‌های پیشرفتهای چون شبکهٔ لایتنینگ در حال حصول است. در این روش تراکنش‌ها به شبکه‌های آزمایشی ارسال می‌شوند. پتانسیل امضاهای اشنور توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. پیشنهادات متعددی برای کار بر روی جزئیات عملکرد و یکپارچه‌سازی این امضاها ارائه شده است.
در حالی که استفاده از بیت کوین به‌عنوان یک مکانیسم پرداخت، جایگاه خود را به‌عنوان یک دارایی سرمایه‌ای به‌دست آورده است، اما به تعداد بیشتری از معاملات نیاز است زیرا هزینه‌های دریافت‌شده توسط ماینرها به‌منظور پردازش شبکه گران‌تر از معادل فیات آن است. از همه مهم‌تر، توسعهٔ ویژگی‌های جدید که عملکرد شبکه را افزایش دهد برای افزایش پتانسیل فناوری بلاک چین بسیار مهم و حیاتی است.
